BEBEK

[burcuş]

Genç kadın, bebeğin güzelliği karşısında büyülenmiş gibiydi. Kıvırcık sarı saçları,

iri mavi gözleri, kalkık bir burun ve küçük kırmızı dudaklarıyla bir kartpostalı

andıran bebek, kadının şimdiye kadar gördüğü en cana yakın kız çocuğuydu.

Onun ipek yanaklarını doya doya öpmek ve cennet kokusunu içine çekmek için

eğildiğinde:

- Dokunma bana... Diye bir ses duydu. Beni okşamaya hakkın yok senin.

Kadın korkuyla irkilip etrafına bakındı. Bebekle kendisinden başka içerde kimse

yoktu. Aynı sesi tekrar duyduğunda bebeğe döndü. Aman Allahım!.. Yeni

doğmuş gibi görünmesine rağmen konuşan oydu.

- Bana yaklaşmanı istemiyorum. diye devam etti. Hemen uzaklaş benden.

Kadın, biraz olsun kendini toplayarak:

- Çocuklarımız hep erkek oluyor. dedi. Onlar da güzel; ama kız çocukları

başka. Bu yüzden seni öpmek istedim.

- Beni öpemezsin. diye ağlamaya başladı bebek. Benim de seni

öpemeyeceğim gibi.

- Neden? diye sordu kadın. Neden öpemezsin ki? Bebek, hıçkırıklara

boğulurken:

- Bunun sebebini bilmen gerekir dedi. Düşünürsen mutlaka bulacaksın.

Kadın, neler olup bittiğini hatırlamak üzereyken kendine geldi. Özel bir

hastanenin en lüks odasında yatıyor ve narkozun tesirinden midesi

bulanıyordu. Aile dostları olan tanınmış doktor, odayı dolduran çiçeklerden bir

tanesini vazodan çıkartıp kadına uzatırken:

- Geçmiş olsun hanımefendi dedi. �Başarılı bir kürtajdı doğrusu. Ha..! Sahî,

kızmış aldırdığınız.

Cüneyd SUAVİ