CESARET ÜZERİNE(KARDEŞ SEVGİSİ)

[Almiş'inAnniş'i]

"Yani sen benim cesur olduğumu mu düşünüyorsun?"
"Evet, öyle düşünüyorum."
"belki de öyle. Ama bunun  nedeni bana ilham kaynağı olan öğretmenlerimin olması. Sana onlardan birinden söz edeyim. Yıllar önceydi. Stanford hastanesinde gönüllü olarak çalıştığım yıllardı. Oldukça nadir rastlanan ciddi bir hastalığı olan Liza adlı minik bir kız vardı. Tek iyileşme şansı, aynı hastalıktan mucizevi şekilde kurtulmayı başaran ve hastalıkla mücadele etmeye yarayan antikorları vücudunda barındıran beş yaşındaki erkek kardeşinden kan nakli yapılmasına bağlıydı. Durumu beş yaşındaki erkek kardeşe anlatan doktor, çocuğa kız kardeşine kan vermeyi isteyip istemediğini sormuştu. Çocuğun birkaç saniyelik bir tereddütten sonra derin bir nefes aldığını ve "Evet, Lize'yı kurtarmaya yetecekse veririm" dediğini duydum."
"Nakil yapılırken, kız kardeşinin yanındaki yatakta uzandı ve yüzü hep güldü. Yüzü gittikçe soldu ve gülüşü kayboldu. Doktora baktı ve ürkek bir sesle "Hemen şimdi mi öleceğim?" dedi."
"Yaşı çok küçük olduğundan doktoru yanlış anlamıştı. Kanının hepsini kız kardeşine vermek zorunda olduğunu düşünmüştü."
"Evet cesaretin ne olduğunu iyi öğrendim." diye ekledi. "Çünkü hayatta karşıma iyi öğretmenler çıktı."

[Emine]

 

[ÇİTLENBİK]

çok güzel.
sağol arkadaşım.
insanın bam teli sızlıyor