Hiç gördünüz mü? Ağlayan, kuru bir yaprak..

[Balböceği]

Bir akşam vaktini hatırlatır bazı şarkılar. Yapraklarından yarısı kurumuş, yarısı da dökülmüş bir ağacı bazen de... Her şarkı gülümsetir diyemeyiz ya, ağlatır bazıları da. Dinletir kendini sonuna kadar, başa aldırır tekrar sonra..
Özellikle de sözü olmayan ezgileri dinlerken hafifler sanki bu ağırlaşmış kalbim. Ezgiye göre ağaçların dallarını havalandırır sanki o rüzgâr. Yaprağın düşüşü bile bu ezgiye göredir, bunu kurgulayarak dinlenir o ezgi çünkü. Zaman ve şartlar buna göre şekillenir adeta. Bir yaprak o ezgideki yalnız kuş gibi usuldan düşer kaldırımın bir köşesine.. Hiç fark edilmeyen özel bir zümrüt gibi.. saflığı temsil eder. Sonra rüzgar birkaç takla attırır kurumuş, sarı yaprağa.. Ne oldum değil, ne olacağım demeli.. Yemyeşil bir yaprağın akıbeti sarı bir renk ve kuru bir hal olur. Hani birkaç takla atar ya o yaprak... Sanki kurgulanmış gibi, gelir de ayakucuna düşer, bu "düş" ü kurarken...
Son anda fark edildiyse yaprak sonu parçalanmak olur.. Parçalanmaktan sonra da bir son bekler onu sahi.. Parçalansa da parçalanmasa da toprağa karışmaktır ya sonu. Ne oldum değil ne olacağım demek lazımmış demek ki..
Yaprak belki diyordur da bunu onun dilini anlamıyoruz .. Ama yaprak o toprağa girdikten sonra bilir yine bir ay gelip yeşereceğini.. Bilir, bilir de ondan ses çıkarmaz bes belli.. Ne diğer dallardaki yapraklar ne de kendisi.. Biz bilmeyiz de mi ağlarız, inanmayız topraktan gelip yine sonumuzun toprakta biteceğine. Ve o sondan sonra aynı o yaprak gibi belki de başka diyarlarda yeşereceğimize?
Düşünmez miyiz acep hiç, yaprağı var edenle, bizi var edenin bir hesabının varlığını. Belki de bu hesaptandır ki, yapraklar her Güz'de düşer, düşer de ayaklarımızın dibine, sonra Bahar'da yine gelir o gözlerimizin önüne...

ALINTIDIR.

[இܓiڪے†∂ηßﺙuℓ இܓ]

  sagol şekerım    okurken baska yerlere goturdu bu yazı benı

[✿گสЯเ_ќĮż✿]

ÇOK GÜZELDİ AYŞE TŞKRLER 
DUYGULANDIM 

[Balböceği]