Ah! Mümkün Olsa

[இܓiڪے†∂ηßﺙuℓ இܓ]

    Ah! mümkün olsa
    acıdan sevinç
    sevinçten umut yapardım
    bölüp acılara yüreğimi
    dünyadaki bütün çocuklara
    sevgi satardım...

    Ah! mümkün olsa
    rüzgar olup eserdim bozkırlarda
    dağ - bayır dolaşır,
    odalarına sızardım çocukların
    üstlerini örter, alınlarından öper
    bir masal anlatır
    sonra usulca çekip giderdim...

    Ah! Mümkün olsa
    ağaç olurdum bozkırlarda
    her bahar yeşerip
    meyve verirdim çocuklara her yaz
    sonra döküp yapraklarımı sonbaharda
    rüzgarlarla savrulup giderdim...

    Ah! mümkün olsa
    ulu bir çınar olur
    dört mevsim baharı yaşardım
    yağmurlarla yıkayıp saçlarımı,
    rüzgarlarla kurulardım...
    sevgiden bir elbise giyip,
    çocukları kucaklardım her kış! ..

    Ah! mümkün olsa
    soğuk bir pınar olur,
    su verirdim bağrı yanmışlara
    kinleri, kötülükleri, acıları siler
    sevgiyle yıkardım yürekleri
    akıp giderdim diyar diyar...

    Ah! Mümkün olsa
    toprak olur,
    buğday yetiştirirdim bağrımda
    gül olur açardım bağ - bahçe
    yeryüzüne salardım kokumu...
    yağmurun yağmadığı ülkelere
    billurdan damlalar dökerdim gözlerimden...

    Ah! mümkün olsa
    gelincik tarlası olurdum
    kin yerine sevgi
    düşmanlık yerine dostluk içirirdim
    barış koyardım çocukların adını
    umut koyardım
    karşı koyardım bütün savaşlara...

    Ah! mümkün olsa
    çocuklara verirdim dünyayı
    güneş olur doğardım her sabah
    masal olur rüyaları süslerdim
    sevgi olur,
    şefkatle kucaklardım öksüzleri
    ağlatmazdım anaları, babaları...

    Ah! mümkün olsa
    vurulduğunda bir çocuk,
    bende vurulurdum
    doktor olur yaralar sarardım
    anne olur karalar bağlardım
    üzmezdim çocukları
    baba olur,
    hepsinin yerine ağlardım...

    Ah! mümkün olsa
    savaştan barış
    barıştan insan yapardım
    acıdan sevinç
    sevinçten umut
    umuttan dostluk yapardım
    kurşun yerine çocuklara
    her sabah şiir atardım...

    Nuri Can

[βαlκιz]

Ah! mümkün olsa