Bugün Sevdiğini Söyle

[இܓiڪے†∂ηßﺙuℓ இܓ]

garip bir çift olan Edward - İsabella Johnson beni evlât edindiklerinde henüz iki aylıkmışım. Ba­na karşı olan davranışları son derece sevgi ve şefkat doluydu. Bu nedenle, Lanchester, Minn.'daki çocukluk yıllarımı asla unut­mayacağım.
           Evli ve iki çocuklu bir doktorun yanında çalış­mak üzere Chicago'ya gittiğimde artık yetişkin bir kişiydim. Ekim, 1958'de yeni bir apartmana taşı­nıyorduk, işlerimin yoğunluğundan babamın 4 Ekim'deki doğum gününü kutlayamadım.
           6 Ekim günü telefon ettiğimde bana: "Yaşlı ba­banı unutmuş olduğunu düşündüm" diye sitem etti. Bu sitem bende, onun tak­dir ve teselli edilmeye ihti­yacı olduğu intibaını uyan­dırdı. Onun sitemine: "Oh, baba biliyorsun, seni asla unutmayacağım ve sana o­lan sevgim asla tükenmeye­cek." diye karşılık verdim. Bir müddet konuştuktan sonra sözü büyük çocukla­rının işlerine ve yeni apar­tmanımıza getirdim, fakat o, bu telefon görüşmesi sa­na çok pahalıya gelecek di­yerek konuşmayı kısa kes­mek istedi ve allahaısmar­ladık demeye başladı. Ko­nuşmaya devam etmemiz için beni neyin zorladığı­nı asla bilemeyeceğim. Ü­zerime aydınlık bir his gel­di ve içten gelen güçlü bir duygu; "Onu sevdiğini söyle" dedi. Birdenbire onun şefkatini, iyi karakte­rini, insanlarla dürüst alış verişini ve tüm yaşamıyla kendisini ne kadar çok takdir ettiğimi söyledim. Henüz daha genç olduğum dönemlerde cahilliğim ne­deniyle onu çok üzdüğüm için beni bağışlamasını di­ledim.
           Geçmişe dönüp, ko­şan pars zambaklarını, su fışkırtan traktörleri ve beni yaban ördeği avına gö­türdüğü zaman ne kadar çok eğlendiğimi, sağnak halindeki yağmur altında birlikte av kuşu çevirdiği­miz günlerden söz ettim. Babam, tüm bunları başından sonuna kadar ses­sizce dinledi. Daha sonra; "Bunları dinlemek ne ka­dar güzel Pat!" dedi. Kü­çükken birlikte yaptığımız şeyler hakkında konuştuk ve bu arada tekrar, "Seni seviyorum babacığım." de­dim. "Pekâlâ, beni gerçek­ten çok mutlu ettin ve se­vindirdin." dedi gülerek. Bir süre sonra telefon soh­betimiz sona erdi.
           İki gün sonra babam kalp yetmezliğinden öldü. Dehşetli bir keder içindeydim, ancak telefondaki o sohbetimiz ile teselli bula­bildim.
           Son olarak konuştu­ğumuz gibi konuşmayı sık sık başaramamıştık, oysa o sözler gibi söylenecek daha pek çok şeyler vardı. Cenaze töreninden sonra bazı kimseler bana: "Babana öldüğü âna kadar onu mutlu edebilecek ne söyledin?" diye sorular sor­dular.

[✿گสЯเ_ќĮż✿]

BABACIM SENİ ÇOK SEVİYORUM 

EMEĞİNE SAĞLIK SİBELİM 

[asuman1981]

BENDE BABAMIN ÖLECEĞİNİ BİLMEDEN BABACIM SENİ ÇOK SEVİYORUM DEMİŞTİM  HATA HER GÜN EN AZ 3 KERE SÖYLERDİM  VE ŞİMDİ BİR KERE BABAM DEMEK İÇİN NELER VERMEZDİM ...EMEĞİNE SAĞLIK SİBEL
BU ARADA HAMİLEMİSİN CANIM BEN Mİ YANLIŞ ANLADIM OKUDUKLARIMI EĞER ÖYLEYSE ÇOK SEVİNİRİM EMİN OL AZ GÖRÜŞEKTE HEP DUALARIMDASIN ....

[çağınım]

ben babacığıma hep seni seviyorum dedim aşkım dedim sevgilim bile dedim babama çok düşkündüm iyikide demişim keşkelerim olmadı ona karşı hala çok seviyorum ne sevgisi ne acısı hiç eksilmedi içimde canım babam benim iyiki benim babam oldun iyiki senin kızın oldum rabbim seni cennetinde ağırlasın babacımm 

[ยรlคภ๓คz göภlüm]

çok duygulu bir yazıydı... kızlar sizin yazdıklarınız da çok etkileyici... hepimizin babasına Allahtan rahmet diliyorum

[hüzünden_gelme]

babamı pek sevmem

[HASRET!M S@N@]

hepinizin babasının mekanı cennet olsun bende babamı cok severim

[Balböceği]

Canim babam