Messages

gözde valla maaşallah diyim senin boncuğa 
Allah nazarlardan korusun 

  eminecim sen GS lisin galiba

Üniversitenin büyük amfisinde 800 kişinin
>katıldığı bir imtihan...
Süre iki saat... Profesör son derece sert ve sürenin esnetilmesine imkân yok.
Cevapları yetiştiremeyen kalıyor. Bu yüzden bütün talebeler harıl harıl kâğıt dolduruyorlar.
Ama birisi ağırdan gidiyor. Biraz düşünüyor biraz yazıyor. Hiç aceleci bir hâli yok.
Derken süre doluyor. "Getirin kâğıtları çocuklar" diyor profesör
ve  herkes bitirebildiği kadarıyla kâğıdını getirip masanın üzerine koyuyor.
Veren çıkıyor, veren çıkıyor, masanın üzerindeki kâğıtlar birikiyor.
Sınıfta hiç talebe kalmıyor. Bir kişi hâriç. Bizim ağırdan giden  talebe Hiç istifini bozmadan yazmaya devâm ediyor.
Böylece biraz daha zaman geçtikten sonra, bizimki kalkıp kürsüye  gidiyor ve kâğıdını bir sonraki ders için
hazırlıklarını tamamlamakta olan profesöre uzatıyor.
Profesör kızarak:   -Hayır! Çok geç kaldın. Artık senin kâğıdını alamam...
Bizimki ters ters bakıyor:
Sen benim kim olduğumu biliyor musun?
Yoo, aslında bilmiyorum. Ne olacak?

Talebe bakışlarını dikleştirerek tekrar soruyor:
Sen benim kim olduğumu biliyor musun?
Hayır bilmiyorum! Üstelik bu hiç de mühim değil!
İyi öyleyse, diyor bizimki ve yığılı duran imtihan kâğıtlarının bir kısmını kaldırıyor ve araya kendi kâğıdını koyup
kâğıtları tekrar düzeltiyor.
Sonra da: -İyi günler hocam, deyip profesörün şaşkın bakışları arasında yürüyüp  gidiyor." 

[SAT 18 Aralık 2005]

gözde gözün aydın 

ben hala beklemedeyim SAT 18 Aralık 2005

günaydın güzel anneler

gülaycım başınız sağolsun , Allah mekanını cennet eylesin inşallah , geride kalanlara da sağlık ve sabır versin

arzucum büyük oğluşuna maaşallah inşallah okul hayatı hep başarılarla devam eder, kardeşine de güzel örnek olur

berilcim çok sağol, önlük olayını çok güzel anlatmışsın  :icon_sunny: zaten dışarı çıktığımızda çok uzun süre kalmıyoruz, acıktığı saatlerde de genelde ya evde oluyoruz, yada anneannede , eğer büyük alışveriş merkezlerine gidersek de zaten çogunda emzirme odaları bulunuyor .düşünüyorum da anne ve bebekleri düşünen ne kadar çok mağaza ...vs..varmış (algıda seçicilik olayıyla alakalı bi durummu bilmiyorum) çocuğum olduktan sonra daha çok farkediyorum bunu 

ayşencim çok geçmiş olsun , benim annemde de kulağında öyle bir sorun olmuştu, aşırı sıkıntı,stresten dolayı "zona" olduğunu söylemişti dr. çok ağrı yapmıştı ama geçti çok şükür . umarım öyle bir sorun değildir, içini ferah tut önemli birşey çıkmayacak bak göreceksin 

meltemcim yeni eviniz hayırlı olsun,inşallah güle güle oturursunuz 
bu arada bende mi kontrole gittiğimizde sorsam bu TSH olayınıı 

pınarcım bizim kızında gözünde çok hafif kayma vardı ama geçti . dr.7 aya kadar normal geçmezse göz dr.una yönlendiririm demişti. umarım sizinki de geçicidir 

zehracım yazdıklarına katılıyorum, aslında önümüzde ne örnekler var . bunları düşünüp bol bol şükretmeliyiz 

Ben dün gece kızımı sallamadam uyuttum  epey bi zor oldu, yatağına eğilerek 20 dk boyunca öyle kaldığım için biraz belim ağrıdı ama olsun sonunda başardım    bakalım bugün ne yapacak , ama babası evdeyken kesin nazlanır bizim küçük böcek 

herkese güzel bir gün diliyorum ,
İNŞALLAH BUGÜN HAYIRLI HABERLERLE DOLU BİR GÜN OLUR   

Gözdecim Allah beterinden saklasın , dediğin gibi en azından çaresiz değil, en azından tedavisi var ve iyiki bilinçlisiniz 
Allahım hasta olanlara şifalar versin , kimseye dermansız dert vermesin
önümüzde binlerce örnek görünce halimize şükretmemek gerçekten imkansız
o yüzden dualarımızı hiç esirgemiyoruz , esirgemeyelim de

ayşencim inşallah yarında hava bu kadar güzel olur da dilediğince acısını çıkarırsın 

sevdecim şu devit3 konusunu bende kontrole gittğimizde soracağım bakalım ne diyecek

emine maaşallah iyi azimlisin sallamadan uyutma konusunda ,
bizim babaannemiz de kıyamıyor ağlatmaya 


[eklenti yönetici tarafından silindi]

özlemcim Allah sabırlar versin
jbduna katılıyorum zamana ihtiyacınız var
herşey düzelir merak etme
bende ilk zamanlar da kafayı yiyeceğim diye öyle korkuyordum ki   
ama şimdi düzene girdik çok şükür Allah bozmasın
:icon_sunny:
sen sakin ve sabırlı olursan bu da bebeğine yansıyacak ve o da senin gibi sakin ve mutlu olacaktır , yeter ki buna inan 

geçmiş olsun hiranur'un annesi

benim kızımda da pamukçuk olmuştu , sabişin dr.u gibi bizimki de gerekirse ağlayana kadar karbonatlı suyla temizle demişti , Allahtan ağlamadı ve kanamadı ağzı   

ben parmağıma gazlı bez sarıp onu önce kaynamış ılıtılmış suya sonra karbonata batırıp kızımın ağzını sildim (sadece 1 günboyunca 2-3 kez filan yaptım )
birde mikostatin diye bir ilaç kullandım , sıvı bir ilaç , ağzına ,yanaklarının içine dogru damlatılıyor, çok faydasını gördüm

bu arada bende merak ettim sabişin önerisini deneyip faydasını gören olursa yazsın lütfen  :icon_sunny:

herkese günaydın  
çalışan bir iş kadını olarak cumanın gelmesine anca bu kadar sevinilebilir heralde  

Bende jbdun gibi bu emzirme olayını merak ettim  

ben kanguruyu ilk kez evde kullanmıştım   eylül devamlı ağladığı için ve kucak istediği için , ayrıca yaptığım yemekler yarım kalmasın diye kanguruda eylül bir yandan yemek yaparken bir yandan kızımla ilgilenmiştim hehehe  

zehracım ravza sena hergeçen gün daha iyi dimi   gezmelere de gidermiş  

berilcim örtü olayı çok iyiymiş ben carrefourda bebek emzirme odaları olduğunu bilmediğim için  yemek bölümünde üzerime battaniye örterek emzirmiştim   bir alt kata inince kocaman emzirme odası yazısını görünce şokolmuştum  

gülaycım iyi yolculuklar , inşallah rahat geçer yolculuğunuz  

ben dün aldım o cam rendelerden , hatta porselen-cam karışımı çok güzel , cam olanlardan daha keskin 6,00 ytl fiyatı (istanbulda)

ayşegülün dediği yazıyı ben de okudum gerçekten çok güzel açıklamışlar

ayyy daha kimler ne yazmıştı unuttum    

selaaaaaam herkese   

bende işlerin yoğunluğundan bi kafamı kaldırıp foruma yazamıyorum ki

anca okuyorum çıkıyorum
(ay bu da şampuan reklamı gibi oldu , yıkıyorum çıkıyorum hehehe  )

herkesin bebelerine maaşallah Allah hepimizin meleklerini ana-babalarına bağışlasın

LÜTFEN Sonuna kadar okuyun


               >Dr. Murat Kinikoglu:
               >Modern yasamin basimiza sardigi en büyük dertlerden
birisinin
               >'çocuklarin anne babalarina uyguladigi terör'
               >olduguna
               >inaniyorum. Etrafimda (kendim dâhil) bu terörden mustarip
pek
               >çok
               >anne baba var. Hele anneler çocuklari tarafindan öyle bir
               >sikistiriliyorlar ki çogu farkinda bile olmadan
               >depresyona
               >giriyor.
               >Geçenlerde uyku bozuklugu, sabah yorgunlugu, endise
hali ve

               >kolay
               >aglama sikâyetleri ile gördügüm hastama 'Sizi üzen, sikan
               >önemli bir sorununuz mu var?' diye sordugumda 'Iki küçük
               >çocugum var...' diye cevap verdi... Öyle acinacak bir
halleri
               >vardi ki anlatamam... Yanindaki kocasi da basini
salladi, iki
               >küçük çocuklari var ya 'Depresyona girmek için daha ne
olsun
               >doktor bey....' der gibiydiler.
               >Surasi bir gerçek ki bizim ülkemizde dogumla birlikte
ailenin
               >yasami bastan asagi degiserek 'bebegin rahatini
               >saglama'
               >üzerine kurulu yeni bir dönem basliyor. Bebeklik
dönemi boyunca,
               >anne babanin kendileri için vakit ayirmalari en büyük
yasak,
               >en
               >büyük vicdan azabi... Çogu annede muazzam bir
sahiplenme duygusu;
               >televizyonda izledigimiz Amazon belgesellerindeki
yavrulari
               >boyunlarina asili maymunlar gibi nerdeyse çocuklarini
hiç
               >kucaklarindan indirmeyecekler.
               >Bir de isin ekonomi boyutu var. Dogumla birlikte, çocugun
               >ihtiyaçlari bir daha hiç geriye düsmemek üzere aile
bütçesinin
               >en önüne yerlesiyor; çesit çesit biberonlar, bebek
arabalari,
               >pusetler, kucakliklar, sirtliklar, arabaya konan ayri,
arka
               >koltuga ayri... Ya çocuk bezlerine ne demeli...
               >Bantlisi
               >bantsizi, sizdirani sizdirmazi, yumusagi ipek
               >gibisi...
               >Bizim popomuz popo degil miydi, altimizda zimpara gibi
Amerikan
               >bezleriyle büyüdük, hangimizin popo estetiginde bir
zayiflik
               >var?
               >
               >Isin garip tarafi bu 'çocuk terörü' belasi daha çok
bizim
               >ülkeye has bir sorun gibi görülüyor. Amerikali bir
annenin
               >çocugunun pesinden elinde mama tabagi ile saatlerce
gezdigini
               >duydunuz mu? Yakinimizda oturan Fransiz bir aile var,
sabah
               >küçük kizlarinin okul servisine binme saatinde
               >evlerinin
               >önünden geçiyorum, daha bir gün bile annelerinin
pencereye çikip
               >arkalarindan baktigini görmedim. Bizim pasalarin,
prenseslerin
               >okul servis törenini ise hepiniz görmüssünüzdür;
               >kapidan
               >elinden tutarak çikarmalar, birlikte karsiya
geçirmeler, servise
               >bindirmeler, arkasindan gözler yasli el sallamalar,
öpücük
               >atmalar...
               >Sanki çocuklarini okula degil de hacca ya da cihada
yolluyorlar...
               >Bebeklik, çocukluk derken, aileler arasi en büyük
mücadele
               >'çocugu en iyi okulda okutma' engelli yarislari ile
devam  ediyor.
               >Su kurs iyi, bu daha iyi, sundan özel ders, o
dershane, bu
               >dershane...
               >Kemerleri sikip, ugrasiyoruz ki sonunda çocugumuz gene
parali
               >bir okula girsin ve biz de çileye devam edelim...
Hâlbuki  rahmetli
               >babam, benim daha iyi bir okula gitmem gerektigini
söyleyen anneme
               >'Oglum akilli mali nede, oglum deli mali nede?'
seklinde bir
               >vecize söyleyip kenara çekilmisti.
               >(Günümüz Türkçesiyle: Eger çocuk akilli ise zaten
basarili
               >olur, yok akilli degilse bosuna ugrasma en iyi okula
da gitse
               >adam olmaz) Dogrusu zaman zaman çocuklarin bu rahatini ve
               >saltanatlarini kiskanmiyorum dersem yalan olur.
Oglumun cep
               >telefonu benimkinden yeni model, kizimin çizmesi
               >annesininkinden
               >daha pahali ve çogumuz söyle veya böyle
               >çocuklarimiza
               >imkânlarimizi asan bir yasam tarzi sunmaya
               >çalisiyoruz.
               >Sabah ise giderken yakinimizdaki devlet okuluna giden
çocuklarla
               >karsilasiyorum. Çogunun ayaginda (nedense
               >bagciklari
               >çözük) tek tip, kocaman, marka bir bot var ve çogunun
anne
               >babasinin o botu almak için çok daha lüzumlu bir
               >harcamayi
               >ertelediklerinden eminim... Üstelik saglanan o kadar
imkâna ragmen
               >hala halinden memnun olmayan ve daha fazlasini,
yetmedi  daha
               >fazlasini isteyen mutsuz çocuklarimiz var. (Bundan 40
yil önce
               >ilk depresyonun görülme yasi ortalamasi 29 yas iken
simdi 14)
               >Bilmem sizde benim gibi çocuklariniza sagladiginiz
imkânlari
               >kendi çocuklugunuzdaki imkânlarinizla kiyasliyor ve
sinirleniyor
               >musunuz? Ilkokulu bitirene kadar tek servetim bes-on
bilye, bir
               >lastik veya metal çember ve bir sapandi (O da herkesin
eline
               >geçmezdi özellikle çember). Bütün gün çemberin
               >pesinde
               >tabanlarim sizlayana kadar sokak sokak dolasmaktan ne
anladigimi
               >hatirlamiyorum ama hava kararip da yorgunluktan bitap
eve
               >geldigimde son derece mutlu oldugumu çok iyi
               >hatirliyorum...
               >Unutmayalim ki çocuklarimiza verecegimiz en güzel sey,
neseli
               >ve mutlu bir aile ortamidir. Gecelerini uykusuz
geçiren,  çocugu
               >için özel zevklerinden ve tüm hobilerinden vazgeçmis anne
               >babalarla mutlu bir aile ortami saglayabilirmiyiz?
Yapilacak
               >sey
               >belli... Tüm dünyanin ezilen anne babalari, çocuk
terörüne
               >karsi eyleme geçmenin zamani geldi geçiyor...
               >Birleselim...
               >Yarindan tezi yok önlem alalim...
               >Yasamak bizim de hakkimiz...
               >

[eklenti yönetici tarafından silindi]

BAHAR can kuzusu İNCİ BERRAK'ına dün (22/01/2006) kavuştu arkadaşlaaaaaaaaar 

Allah sağlıkla büyütmek nasip etsin, hayırlı bir evlat olsun inşallah 

Baharcım seni ve eşini tebrik ederim, hayırlı uğurlu olsun 

Allah analı babalı büyütsün 

Mis kokuluyu çok çok kokla benim için  [/size]

ayşencim Allah kolaylık versin diyim o zaman   :love2: inşallah misafirin gelmez   

zehracım valla 2 yıl emzirmeyi eminim bizim forumdaki herkes ister ama bu şartlarda çok zor heralde 
stress, doğal olmayan gıdalar ..vs..vs.. 

ayşen balkona asıyorsun çamaşırları     ee hava güzel tabi

hani diyorumki çamaşır asacağına assanda tuna bey de yanında dursa belki aklın onda kalmaz
hem de ağlamaz 

zehracım senin ve tüm arkadaşların hicri yılbaşı kutlu olsun 

seydacım bende park yatak kullananlardanım , gayet rahat ve kullanışlı aynı eminenin anlattığı gibi

filizcim bizde oto koltugu/ana kucağı  aldık ama eylül ana kucağından çok anasının kucağında gidiyor arabada 

bu arada ben normal doğum yaptım biliyorsunuz , ama hiç öyle filizin dediği gibi bir ağrı yaşamadım 

ayrıca hamileyken dişimi çektirmiştim ve o gece 4 saatte 4 tane minoset içmiştim ,
bi zararı yok yani   

eeee jbdun kızın dogumgünü hediyesi almışmı sana annesi