Doğum Hikayeleriniz

[Balböceği]

gIZEM'cim oyle boyle derken cok sukur melegin kucaginda.. artik gecti o acilar 

Sariliktan biz cok cektik hergun oglusumun topugundan kan alirlardi..

coraplari kan olurdu  devam sutu icirdim ogluma oyle gecti sukur.

[suzannn]

gizemcim birkez daha tebrik ederim allah uzun sağlıklı ömürler versin almirana

[Shadowqueen]

gozunuz aydin 

seker susleme isinede o kadar cok takilma, ne guzel bebek size surpriz yapmis 

ilk dogum gununde icinde kalanlari yaparsin insaAllah hem yasayana yasayacak cok ilk var.

Allah anali babali buyutsun canim tekrardan 

Sağol canım, inan takılmıyorum zaten sadece birkaç kişi sormuştu acil girdiğim için o yüzden yazdım. Kızım sağlıklı olsunda daha neler yaparız ona neler 

[Shadowqueen]

çok duygulandım okurken gizem allah sizlere bağışlasın evladınızı.

Sağol canım benim, heyecan ile senin doğum hikayenide bekliyoruz 

[Shadowqueen]

canım çok geçmiş olsun ama sonunda meleğin kollarında işte ben çok korkuyorum doğumdan napcam bilmiyorum ama allah sabrını veriyor sanırım bebeğin hastane sitesinden resimlere baktım harika şirine:) allah analı babalı büyütsün hayırlı evlat olsun inşallah 

Sağol canım benim, korku inan geçiyor Allah güç veriyor meleklerimiz sağlıklı olsunlar yeter  Teşekkür ederiz amin cümlemizin evlatları inş.

[Shadowqueen]

canım hikayeni gözyasları içinde okudum
almiama maşallah cok tatlı inş cok daha güzel günler yasayacaksın dogum gününde süslersin
evini odasını tatlım allah analı babalı büyütsün acısını göstermesin

Teşekkür ederiz canım Rabbim sanada tez zamanda sağlıkla nasip etsin 

[Shadowqueen]

aynen gizemcim okurken tüylerim diken diken oldu allah bir ömür boyu eşin ve prensesinle mutlu etsin  çok güzel bi duygudur yazını okurken biran kendimi senin yerine koydum heyecandan bayılıcaktım  ayyy allah inşallah bizede nasip eder çok güzel bi duygurdur allahım sen hayırlısını nasip et 

Sağol tatlım inanıyorum tez zamanda sağlıkla senden de güzel haberler alacağız ve inş. hikayeni okuyacağız

[Shadowqueen]

gIZEM'cim oyle boyle derken cok sukur melegin kucaginda.. artik gecti o acilar 

Sariliktan biz cok cektik hergun oglusumun topugundan kan alirlardi..

coraplari kan olurdu  devam sutu icirdim ogluma oyle gecti sukur.

Aynen öyle canım zaman çabucak geçti ve meleğim kollarımda  Bugün tekrar kan verdik değerimiz düşmeye başlamış şükür  Rabbim devası olmayan rahatsızlık vermesin 

[Shadowqueen]

gizemcim birkez daha tebrik ederim allah uzun sağlıklı ömürler versin almirana

Teşekkürler canım amin cümlemizin evlatlarına inş. 

[****SeRaP-27****]

07.07.2011 perşembe sabahı wc ye gitmek için kalkmak istedim belim kitlenmişti 15 dakika uğraştım kalkamadım ve çok sancım vardı. Bşr şekilde kalktıktan sonra doktorumu aradım hastanede değilmiş başka doktora yönlendirdiği için gitmek istemedim. Sancılarla 1 gün daha bekledim cuma günü gittim nst ye girdim doğum sancılarım başlamış ve 3 cm açılmam olmuştu, daha önce 2 kere serumla sancılarım durdurulduğu için doktor hareketlerinin azalmasından korktuğu için riske atmak istemedi ve ameliyathane ile görüştü acil sezeryana almam lazım dedi, 4 tane prostat ameliyatı varmış ertelediler beni almak için.Sonra küvez odası ile görüştü ne olur ne olmaz diye küvez ayarlattı. Ben bekliyelim eşim ve ailesi Zonguldakta yetişemezler dedim ama ameliyattan çıkınca görürsün dedi. Yatış işlemlerimi başlattılar ama planlanan sezeryan tarihinden önce geldiğim için boş odaları yoktu ve beni geçici çift kişilik odaya aldılar.Hastaneye yatmak için gitmediğimden dolayı yanımda hiçbir eşyam yoktu annem mecbur beni tek başıma bırakarak eve eşyalarımı almaya gitti ve anneannemle birlikte geldiler.30 dakika sonra hemşire geldi sonda taktı önlüğümü giydirdi ameliyathaneye indirirken sinirlerim boşaldı ağlamaya başladım eşimle helalleşememiştim sanki ameliyatta birşey olacakmış gibi korku sardı içimi. Ameliyathane girişinde 10 dk bekledikten sonra içeri aldılar. Ameliyat masasına yattıktan sonra bacaklarımı bağladılar ve kalp ritimlerim için makinaya bağladılar.Elimden damar yolunu açarak anestezi verdiler, biran nefes alamadım çok kötü oldum ve ağzıma maske taktıkları anda gitmişim.08.07.2011 tarihinde  13.30 da prensesim 2840 ve 48 cm olarak dünyaya gelmiş.Prensesimi anneannesi almış fakat bebek doğduğu zamanda beni esas odama geçirdikleri için maalesef planlanan hiçbirşey yapılamadı.Ne odam süslenebilmişti ne bebek şekerlerimi getirebilmiştik  Uyandığım anda sorduğum ilk şey bebeğim küveze girdimi oldu odada sizi bekliyor cevabını aldıktan sonra sancılarımla başbaşa kaldım resmen ölüyorum zannettim. Odama bebeğimden yarım saat sonra çıktığımda allahtan ağrı kesici iğne yaptılarda bebeğimle ilgilenebildim. Görünce gözlerime inanamadım bu benim mi diye  gerçekten onu kucağıma aldığımda ve ilk emzirmeye çalıştığımdaki duygu mükemmeldi artık bende anne olmuştum  Eşim ancak ben çıktıktan 1 saat sonra gelebildi ve bebeğimiz dünyaya gelmişti gözlerine inanamadı onun bizim parçamız olduğuna, korkudan kucağına dahi alamadı  Hastanede 2 gece yattım ve Pazar sabahı evime geldim. Sezeryandan ötürü hala devam eden ağrılarım ve sızlamalarım oluyor ama pamuk şekeri kızımla ilgilenirken herşeyi unutur oldum. Kızımda da sarılık başlangısı var ve bugüne kadar değeri yükseliyordu,i bugün test yaptırdık düşmeye başlamış. Kızımın uyku problemi yok, annesini güzelcene emmeyi de öğrendi inş. kısa zamanda toparlayacak kuzum  Rabbim hiç birimize şifası olmayan bir dert vermesin  İsteyen herkese tez zamanda bu güzel duyguyu yaşamak nasip olsun 

Canım benim gözün aydın sana demiştim ama kızlar aceleci oluyor diye benim cadımda beklemedi 2660 gr ve  48 cm doğdu ama çabuk toparlanıyorlar vakit nasıl ggeçecek anlamayacaksın bundan sonra canım şükür sağ salim kavuştun tatlı kızına maşallah size         

[aydinays]

Gizemcim maşallah çok duygulandım. Allah size o kadar güzel günler yaşatsın ki. Aceleci almira anneciğine babacığa süpriz de yaparmış.

[♥♥♥gülbeşeker♥♥♥]

gizemcim ne güzel bir duygu demi anne olmak
hele geçmişte yaşadığın sıkıntılardan sonra sağ salim kuzunu kucağına aldın ya çok şükür canım
hikayeni okurken tüylerim diken diken oldu,prensesinle bir ömür hep güzel anlar yaşarsınız inşallah

[KasrıCinan]

gizemcim anlatırken çok duygulandım.ne güzel birsey böyle.hele böyle doğum yapanlar anlatınca hemen doğurasım geliyor benimde.istediğin gibi gitmemis isler ama olsun canım sükür kollarında sağ salim ya yavrun.çok da güzel bir kız masallah.evet kızlar aceleci olurmus.benim annem kızım olursa hemen diyor sugün doğum yaparsın oğlun olursa geç yaparsın diye

[seda87]

ayyyy gizem çoook güzel yaa ben nasıl ağladım okurken ne oldu bana öylee anlamadım mutluuktan ağlamaya başladım :y25:alah bizlerede nasip etsin bu mutluluğu inş .

[AyNi]

Bu da benim doğum hikayem:

Sancı odasındayım... hastanenin 4. Katı, pencereden baktığımda Pendik ayaklarımın altında... şehir geceyi yaşıyor, her yer karanlık... gece saat 4, sancı odası hiç hayal ettiğim gibi değil, iki tane yatak, bir plastik sandalye, bir ilaç dolabı ve duvarda şirinlik olsun diye rengi solmuş birkaç bebek resmi... arada sancım giriyor, 1 m2 alanda yürümeye çalışıyorum, derin nefes alıp veriyorum... heyecandan ayaklarım titriyor... mucize gibi geçen 9 ayın sonuna gelmiştik, bu rüya bitecek, yeni bir hayat başlayacaktı.. biraz hüzünlüydüm doğrusu... dolu dolu yaşadım 9 ayımı, en güzel şekilde... ilk aylardaki mide bulantımı, son aylardaki kaşıntımı saymazsak mükemmel bile diyebilirim... kendimi olmadığım kadar güzel, rahat, mutlu hissettim... bebeğimin içimde kıpırtıları, onu hissetmek ayrı bir heyecandı... bir kelebek vardı sanki içimde, hani birisine çok aşık olursunda onu gördüğün zaman için bir tuhaf olur ya, onun gibi işte, ama sürekli yaşıyorsun o heyecanı, 9 ay boyunca... dediğim gibi, hamilelik bir mucizeydi... hayatını yeni birisi için hazırlama sürecide diyebiliriz... her şeyi onun için hazırlıyorsun, eşyaları, kıyafetlerini başka kimsede özenmediğin kadar özenerek seçiyorsun... her gün bakıp koklamaya doyamıyorsun, yatağını her gün havalandırıp, 'böyle yatırırım, şöyle geri kucağıma alırım' diye hayaller kuruyorsun... ve bunu hiç görmediğin tanımadığın birisi için yapıyorsun... aslında çok garip değil mi?
Ve yine sancı giriyor... yine ayaktayım, dilimde sürekli 'Ya Ragibu Ya Allah' ... artık her sancıdan bilinçsizce dilimde... zaten o an başka kimden yardım isteyebilirim ki? Kim bana O'nun kadar yardım edebilir?  Nöbetçi doktor bana sürekli yatmamı söylüyor, hatta beni yatırıyor Benn geri kalkıyorum... yattığım zaman sancılarımı daha şiddetli hissediyorum, yürümek ve ayakta durmak daha iyi geliyor...
Hemşire çağırıyor, eşim görmek istiyormuş beni. Üstümde hasta önlüğüyle doğumhanenin kapısına geliyorum... eşimin gözleri dolu, 'nasılsın diye soruyor.. iyim merak etme diyorum... anlımdan öpüyor, sakın korkma, yanında olmasam kalbindeyim unutma diyor ve tekrar sancı odasına gidiyorum...
Bana güç vermişti eşimi görmem... zaten bütün hamileliğim boyunca bana güç vermişti, o olmasaydı bu kadar güzel geçmezdi... bebek gibi baktı bana, nazımı çekti... onu çook seviyorum, onunda beni çok sevdiğine o kadar eminim ki... kendim için en iyi eşi, kızım için en iyi babayı seçmiştim...
Ve sabah ezanı okunuyor... şehir artık aydınlanmaya başladı ve Benn hala kızıma kavuşmayı bekliyorum... son bir ayda olduğu gibi... her an doğabilir diyen doktorumun sayesinde bir ayı tetikte geçirdik... ama kızım inatla 11 martı bekledi...
Sancılarım artık çoğalmaya ve şiddetlenmeye başlıyor.. nöbetçi doktor tekrar kontrol ediyor ve doğum yakın az kaldı diyor... açılmam 7 cm olmuş... heyecan ve korku sarmaya başlıyor beni... ya bebeğime yada bana bir şey olursa? 'Allah'ım nolur onu bensiz, beni de onsuz buradan çıkarma' diye dualar ediyorum...
Saat sabah 8 oldu, ebenin son muayenesinden sonra sancım iyice dayanılmaz oldu... yinede ayaktayım, yatmak istemiyorum... hemşireler yatırmak istedikçe 'hayır ayakta duracağım' diye bağırıyorum... zaten doğumhaneye yanıma kimseyi almama izin vermemişlerdi... o an 'keşke yanımda birisi olsaydı' dedim... birisinin elimi tutmasına o kadar ihtiyacım vardı ki... hemşirenin elini tuttum ve bırakmadım... kimdi, adı neydi bilmiyorum, şimdi görsem tanımam... ama o an onun elinden güç aldım... 
Ve o korkunç doğum masasına çıktım... etrafımda 5 kişi dönüyor, kendi aralarında muhabbet ediyorlar, arada bana sancım gelirse ıkınmamı söylüyorlar... ilk iki denemede beceremiyorum, bu yüzden birde azar işitiyorum... ıkınmayı becerince ebe karıma bastırıyor ve Benn ölüyorum sanıyorum... can havliyde bağırıyorum, bırakın diye çığlık atıyorum... tekrar beni sakinleştiriyorlar. son defa ıkınıyorum... 
Ve final... saat 08:55 kızımın doğduğunu görüyorum... 'Allah'ım yardım et' olan dualarım 'Allahım sana şükürler olsun'a dönüşüyor... ama kızım ağladığını duymuyorum... birden panik oluyorum, 'neden ağlamıyor' diye bağırıyorum... doktor 'korkma, bişey yok, sessiz ağlıyor sen duymuyorsun' diyince sakileşiyorum... geri kalan teferruat, dikişlerim vs. hiçbir önemi yok... kızım doğmuştu ve sağlıklıydı, binlerce şükürler olsun...
Minik mucizemi ilk gördüğüm anda aşkın ne olduğu anladım... ne kadar güzel bir bebekti... ve aynı bana benziyordu... 
Şimdi kızım 4 bucuk aylık ve bana daha önce yaşamadığım duyguları yaşatıyor... ona aşığım... onu bana layık gören Rabbime binlerce şükürler olsun... Rabbim isteyen herkese yaşatsın... AMİN...