28 Mart , 2024, 22:13:18

Haberler:

www.herseyibilen.co Durma! Merak ettiğin her konuda her soruyu sen de sor!


Doğum Hikayeleriniz

Başlatan Emine, 11 Ocak , 2007, 17:04:15

« önceki - sonraki »

Emine

11 Ocak , 2007, 17:04:15 Son düzenlenme: 13 Ocak , 2007, 17:11:48 Emine

Doğum yapan arkadaşlar doğum hikayelerimizi burada paylaşalım.
Eveeet kızlar.Doğum Hikayemizi yazıyorum..
Bir gece önceden sabaha kadar uyuyamadım :) Sabah 5:30 da duşumu aldım.Makyajımı yaptım.Kocacım, annem, anneannem, kayınvalidem, kayınpederim, kardeşlerim, teyzem, eniştem, cümbür cemaat sabah 6:30 da hastanedeydik.Eşimle beni hazırlanmam üzere başka bir odaya aldılar.Ameliyat yerinde kıl tüy var mı kontrolü yapıldı,tansiyonum ölçüldü.Ameliyat kıyafeti giydirildi.Sonra yakınlarımızı kalacağım odaya getirmişler.Onlarla hellalleşip eşimle ameliyathaneye kadar geldik orada onunla vedalaştım kamerayı bir personele verip çekmesini rica ettik.Beni aldı bir heyecan.İçeride 10 kişi falan vardı.İlk olarak kolumdan kan aldılar,serum taktılar sonra herkes kendini tanıttı belimden iğne vurdular sonra epidural anestezi oldu.Çok acı çekeceğimi düşünüyordum.Bir kadın elimden tuttu ve benimle muhabbet etti bu sürede.Ben bildiğim tüm duaları okumaya başladım.Kadın hatim ettin bırak artık geçti bitti dediHiç ama hiç bir acı hissetmedim.Sonra uzan dediler önüme bir perde gerdiler ayaklarım ısınıp uyuşuncaya kadar bekledik sonra doktorum geldi.Ben herzamanki çok bilmişliğimle dikilecek ipliğin markasını falan sordum.Herşey istediğim gibi gelişiyordu.Sonra bir baktım bir ağlama sesi ve simsiyah saçlı beyaz tenli bir bebek yanımda.Kameraya falan çektiler sonra babasının yanına götürmüşler.Kontrolleri yapılmış.Bu arada beni diktiler yarım saat sonra odamdaydım.3.450 gr 50 cm doğdu Ceylinim.1 gece kaldık sürekli kontrole hemşireler hasta bakıcılar doktor psikolog kendi doktorum geldi.Herşey yolundaydı ve evimize döndük.Şu an kızım 4 aylık.Darısı hamişlerin başına..Hepinizi öpüyorum.

minekavlak

41.HAFTANIN İÇİNDEYDİM AMA NE BİR SANCI NEDE BİR BELİRTİ VARDI DOĞUM İÇİN.DOKTORUM ARTIK BEKLEMENİN YARARSIZ OLDUĞUNU VE SUNİ SANCI VEREREK DOĞUMU GERÇEKLEŞTİRECEĞİNİ VE 26.07.2004 PAZARTESİ GÜNÜ SABAH HASTANEDE OLMAMI SÖYLEDİ.O KAVUŞMA GÜNÜ GELDİ..EVDEN NASIL ÇIKTIK BİLMİYORUM.ANNEMLE,BABAMI ALDIK.DOĞRU HASTANEYE..NST YE GİRDİM.HERŞEY ÇOK NORMALDİ..SAAT 1'E GELİYODU.MUAYENE ETTİLER.FAKAT HİÇ AÇILMA YOKTU..SUNİ SANCI VERDİLER...SUNİ SANCIDA ETKİSİNİ GÖSTERMEDİ..DR.UM GELİP GİDİP SERUMUN AYARINI ARTTIRIYODU.SAAT AKŞAM 7 GİBİ SANCILARIM BELİMDEN VURMAYA BAŞLADI.AMA ÇOK HAFİF.DAHA SONRA ARTTI TABİ,ÖYLE KALMADI..ŞİDDETLENDİKÇE ŞİDDETLENDİ SANCIM.ARTIK DAYANACAK GÜCÜM KALMAMIŞTI.ÇÜNKÜ 5 SANİYEDE BİRE DÜŞMÜŞTÜ SANCIM VE DR. GELDİ .DOĞUMHANEYE ALALIM VE MUAYENE EDELİM DEDİ.AMA DOĞUMHANEYE GİDECEK GÜCÜM YOKTU.ARTIK DOĞUMHANEDEYDİM.MUAYENEETTİLER.8 CM AÇILMIŞTI.DR.UM BİRAZ DAHA BEKLESİN Kİ AÇILSIN BİRAZDAHA DEDİ.EBE BEN DOĞUM YAPTIRIRIM DEDİ.BU SIRADA ZİL PEŞPEŞE ÇALIYO.İLKİNDE OĞUZ,SONRA BABAM,SONRA ANNEM,SONRA YENGEM...
SAAT GECE 12 Yİ 5 GEÇE MELEĞİM DÜNYAYA GELDİ.MUHTEŞEM Bİ AN O AN.MEVLAM DİLERİM HERKESE  BU GÜZEL DUYGUYU YAŞATSIN..

ARZU_SARP

22 Aralık Cuma gunu  esım annem ve ben doktor kontrolumuze gıttık.. ılk once NST' ye baglandım.. sonuc ıstedıgımız gıbı cıkmadı acıkcası.. doppler ıstedı doktorumuz.. dopplere gırdık.. allahtan orada bır sorun cıkmadı.. dopplere gore 38 haftalık gorunuyordu oglusumuz.. Sarp' ın hareketlerı ıkı gundur oldukca azalmıs durumdaydı.. doktorumuz her an alabılırız dedı.. en gec carsambaya kadar bekleyebılırız... bugun hareketlerıne dıkkat et ıcın rahat etmezse sabah erken gel alalım senı doguma dedı.. gun içerisinde fazla hareket etmedıgı ıcın ertesı sabah hastaneye gıtme kararı aldık.. beklenen buyuk gun gelmıstı.. oglusuma kavusacaktım.. sabah erkenden kalktım banyomu yaptım.. esımın ısyerıne ugraması gerekıyordu ıslerını hallettı ve saat 10' da hastaneye dogru yola koyulduk.. hastanede yatıs ıslemlerını yaptırırken esımı odeme ıcın muhasebeye cagırdılar.. bana da dogumhaneye gıdın dedıler.. ben herhalde NST' ye baglanıcam dıye dusunerek dogumhaneye girdim.. soyun dedıler .. nasıl yanı hemen doguma mı alıyorsunuz dedım.. esımı gormeden gırmem dıyorum bır yandanda.. dıger aıle bıreylerı de yola cıktılar gelmek uzereler ne olur ne olmaz hepsını goreyım oyle gırerım dıyorum.. amelıyathaneye almadan once goreceksın merak etme dıye benı rahatlatmaya calısıyorlar bır yandan.. benı NST' ye bagladılar.. yavas yavas doguma hazırlıyorlar.. sonda takıldı.. serum baglandı.. anestezı uzmanı geldı.. bana yapacagı anestezı hakkında bılgı verdı.. spınal anestezı daha dogrusu buna prenses anestezi diyorlarmıs.. belıme bır ıgne ıle gırecekmıs, bas agrısı yapabılırmıs dogumdan sonra gunde en az 3 lt sıvı tuketmem gerekıyormus.. sonrasında amelıyathaneye gıderken esimle ve tum aıle bıreylerıyle gorustum.. aglamamak ıcın zor tuttum kendımı ama babamı ve esımı gorunce dayanamadım.. sezaryenın detaylarına gırmeyecegım sadece muthıs bır deneyımdı.. oglusumun dogar dogmaz aglamasını duymak nasıl anlatılır bılmıyorum ama muhtesem otesıydı.. bebek doktorumuz dogumdan sonra hersey yolunda sımdı yanına getırıyorum bebegını opebılırsın dedıgınde dunyalar benım olmustu.. sarısın topidik birsey ve o benımdı.. hala ınanamıyordum.. nasıl aglıyorum bır yandan anestezı uzmanı sakınlestırıcı yapmak zorunda kaldı.. neyse amelıyathaneden cıkarken esımı gordugumde basardık bu sefer dedım.. 4.220 gr ve  54 cm dogdu oglusumuz..
odama cıktıgımda bebegımı beklıyorum ne gelen var ne gıden.. kotu bısı var da bana mı soylemıyorsunuz dıyorum.. kuvoze koydular getırecekler senın dınlenmenı beklıyorlar dıye bır yandan benı oyalıyorlar.. annem eger kotu bısı olsa bız bu kadar sakın olabılırmıyız dıyor.. tamam hak verıyorum da bebegım nerde.. bırazdan dıye diye benım ayaga kalkma vaktım geldı.. (saat 11.40' da dogum yaptım saat 19 oldu) ben o gazla hemen kalktım bebegımı gormek ıstıyorum ıcım hıc rahat degıl.. esım ve tum aılemle beraber bebek odasına gıttık.. camın arkasından bebegımı gordum.. kıpır kıpır kuvozde yatıyordu.. solunumu cok hızlı oldugu ıcın oksıjen kuvozune koymuslardı oglusumu.. solumunu normal degerlere donunce kuvozden cıkacaktı ancak.. ctesı ve pazar gunu cehennem gıbı gectı.. omrumden omur gıttı.. artık doktorlarla tartısmaya bıle basladık.. pazar gunu aksam saatlerınde ablamın mudahalesıyle doktorla konusarak benım ve esımın bebek odasına gırıp yakından oglusumuza bakma ıznını koparabıldık.. uzerımıze sterıl onlukler gıyerek sırayla oglumuzun yanına gırdık ayagını sevdım.. anne baba olmustuk ama bebegımızı hala kucagımıza alamamıstık.. hemsıreler durmadan benı sakınlestırmeye calısıyorlar.. bebegın ıyı bak kıpır kıpır masallah ama bıraz daha orda kalması onun ıcın cok onemlı.. aglama uzulme yoksa sutun kesılır besleyemezsın oglunu dıyorlar.. doktor yarın sabaha kadar kalsın duruma gore cıkarabılırız dedı.. bana da sut sagma makınesı verdıler her ıhtımale karsı agızdan beslenme durumunda sut hazır olsun dıye sutumu sagdım.. pazartesı sabahı hemsıre geldı bugun taburcu olabılırsın dedı, bırazdan doktorun da gelecek hem dıkıslerıne bakacak hemde pansuman yapacak dedı.. tamam taburcu olalım ama oglusumu hastanede bırakıpta hayatta eve gıdemem ben dedım.. akabınde 10 dk gecmedı bebek odasından benı cagırdılar.. bebek doktoru annesı emzırsın demıs.. dunyalar benım oldu.. oglusumu kollarıma alıp emzırecektı ıcım ıcıme sıgmadı.. ben emzırmeye gırdım esımı de aldılar yanımıza.. bır yandan emzırıyorum bır yandan aglıyorum.. o ne buyuk mutluluk.. mısler gıbı kokuyor oglusum o an anladım artık ben bır anneydım.. bıraz gecte olsa kavusmustum oglusuma.. 2 saat arayla emzırdım gun boyunca.. bu arada bebek doktorumuzla gorustugumuzde ogleden sonra gıdısata bakalım olmazsa bebegı de bugun taburcu ederız dedı.. ama ıkı gun boyunca sureklı gozetım altında tutmalısınız.. tamam dedım gerekırse hıc uyumam dıkkat ederım dedım.. ogleden sonra saat 5' te tamam Sarp' ı da taburcu edıyoruz dedıgınde dunyalar bızım oldu.. hemen bebek odasına kostum.. bır baktım kuvoz bos aklımdan bınbır turlu sey gectı.. meger oglusumu kuvozden cıkarmıslar bıde ustune mısler gıbı yıkayıp gıydırmısler.. hemen emzırdım ve eve geldık.. ınanamıyordum ctesı gunu ıkı kısı olarak cıktıgımız evımıze 3 kısı olarak gerı donmustuk.. takıp eden ıkı gun ve gece boyunca sureklı basında durdum.. nefesını kontrol ettım.. oglusum melekler gıbı hep uyudu.. halıyle hem verılen serumlar hem de onunda sakınlesmesı ıcın verılen sakınlestırıcıler yuzunden 3  gun neredeyse hep uyudu.. ıkı saatte bır uyandırıp emzırdım hep.. persembe sabaha karsı oglusum ılk defa acıkarak ve aglayarak uyandı.. cok sasırmıstım oglusumun sesı cıkıyordu :)))) sımdı uc haftalık olduk teyzeleri..
Arzu 24.06.1973
Sarp 23.12.2006


pelishh

HOŞGELMİŞ SARP BEBEK :D ALLAH ANALI BABALI BÜYÜTMEYİ NASİP ETSİN CANIM

minekavlak

arzucum sizde hoşgeldiniz yeni evimize..maşallah sarp'a.çok tatlı..annesi doya doya kokla benim için.mis gibi kokar o şimdi.. :-* :-* :-*

TUBAMETE

14 Ocak , 2007, 00:27:43 #5 Son düzenlenme: 14 Ocak , 2007, 00:35:09 TUBAMETE
erkeklerin askerlik anıları kadınların doğum anıları bitmezmiş sizin hikayelerinizi okurken çok heyecanlandım arzucum sen iki gün ayrı kalmışsın seni çok iyi anlıyorum zira biz oğlumla 13 gün ayrı kaldık >:(
bizim hikayemiz;ben 7.5 ayımda dr kontrolüne gittiğimde ayaklarımın çok şiştiğini söyledim ve dr preeklamsi teşhisiyle beni hastaneye aldı 10 gün kaldım hastanede protein yüklemesi yaptılar ilaç kullandım serum verdiler ve erken doğum olasılığına karşı iğne vurdular dr taburcu etti evde yat ve ziyaretçi kabul etme dışarı çıkma dedi bende eşim babam ve annemden başka kimseyle görüşmeden dinlendim ama 3 gün sonra ben tekrar şişmeye başladım dr randevuma iki gün vardı, annem ısrar etti sen iyi görünmüyorsun erken git dr diye önce istemedim sonra kendimi iyi hissetmeyince gittim.Dr yine hemen hastaneye aldı öğlen 1 gibi annem ve eşimle gittim yine odama yerleştim eşim gitti annem kaldı annemle konuşuyoruz şöylemi böylemi diye dr akşam saat 5 gibi geldi (bu arada sürekli tansiyon ölçüyorlar ve dil altı hapı veriyorlar ama tansiyonumu düşüremiyorlar heyecanlanmam ,üzülmemem yasak   daha sonra öğreniyorum ki bebeğim ve benim için hayati tehlike söz konusu)birşey yeme ,  tansiyonunu düşürmeye çalışıyoruz dedi ve gitti biz annemle yine yorum yapıyoruz bi de bugün doğarmış falan diye espri yapıyoruz 1 saat geçti dr yine geldi biraz çıtlattı alabiliriz falan dedi gitti adamcağız bana nasıl duyuracağını şaştı 3 gelişinde eşini çağır tuba ameliyata alıcam seni dedi ben inanamıyordum eşimi aradım o da inanamadı babmı aradım ağlamamk için çok az konuştum (ağlarsam babama bişey olur diye çok korkuyordum çünkü)aklıma gelen bi kaç arkadaşımı aradım abimi aradım ve son olarak kayınpederimle konuştum ama gözyaşlarıma hakim olamadım yazık o da kötü oldu bu arada beni ameliyat haneye aldılar traş sonda işlerini hallettiler ben buz kesilmiştim ve sürekli dua okuyordum ordaki hemşirelere ben ölmemiş olursam beni ziyarete gelin diyordum bu süreçte dr beni sürekli telkin etti ve hiç yalnız bırakmadı eşim geldi öptü ve sakın korkma ben burdayım dedi ve çıktı ben buz gibi bedenimle buz gibi ameliyathaneye girdim yattım ağzıma oksijeni 3.kapayışalrını hatırlıyorum gerisini hatırlamıyorum 08,08,06 saat 21:30 da meleğim dünyaya gelmiş ben 10 da çıkmışım ameliyattan ve ilk eşimi sormuşum ayaklarımın çok üşüyo dedim ve dr umdan su istedim dr yoğun bakımda hasta bakıcılarla birlikte yatağım ayatırdı ve gitti ameliyata 17-11 tansiyonla girdim ve doğumdan 10 saat sonra ancak düzelmeye başladı tansiyonum 48 saat kaldım dr ordada sürekli geldi ve bu kezde bana bebeğimin eskişehire gittiğni duyurmaya çalıştı sonra tanıdığım bir hemşireden öğrendim moralim çok bozuktu ve sürekli ağlıyordum dr beni burdan çıkarın dedim çıkardılar odama gittiğimde bebğimin yatağı boştu annem de çok üzülmüştü çok ağladı o evladı için ağlıyodu bende evladım için ağlıyodum 2 günde odamda kaldım ama bebeğim yoktu eve geldiğimizde de çok ağladım ellerim bomboştu yavrumun kokusunu duyamdım öpüp koklayamdım diyordum sürekli bu süreçte başta eşim,annem olmak üzere benim ailem ve eşimin ailesi hep yanımdaydı hiç geçmiyordu saniyeler bebğim orda yapayalnızdı sonradan öğrendim bebğim ölüm kalım savaşı veriyordu 5 gün baklayin ölebilir demişler ben 5.gün duydum 6. gün oldu ama bir asır geçti hep dedim Allah'ım sen verdin bu canı sen bize bağışla onu ve çok şükür yüce Rabbim onu bize bağışladı 13 gün sonra içimde korku,heyecan,mutluluk,hüzün karmakaraşık duygularla eskişehire gittim emzirme odasına çıktım o an bayılabilirdim anneme beni bırakma anne dedim ve bbeğimi verdiler kollarıma yorgun yüreğimin yaralarını sardı bebeğim gözyaşlarım sel oldu aktı o gün her emzirişimde ağladım ve ben bu yazıyı yazarken hala ağlıyorum ALLAH bütün doğum yapacak annelere ilk anda bebklerini kucaklarına almayı nasip etsin....çok uzattım ama bişey daha söylemek istiyorum dr eşime ameliyata girerken durum ciddi eşinizi kurtaramayabiliriz onun için hemen ameliyata alıyoruz demiş o an neler hissetti kimbilir!ayrıca bebğimizi doğduktan 1 saat sonra ambulansla göndermişler eşim arkaya bebğimizin yanına oturmak istemiş ona doymaya çalışmış küvezin içinden hep seyretmiş neler hissetti kimbilir!Eşim 4, günden 13, güne kadar her akşam eskişehire benim sütümü götürdü ve yalnızca bir kere görebilmiş bebeğimizi ayrıca hayati tehlikesi var dediklerinde o 5 günü nasıl geçirdi kimbilir!Bunca duygu karmaşasında bana hep destek oldu hep moral oldu onu çok seviyorum iyi ki varsın ;sen çok iyi bir eş çok iyi bir babasın... oğlumuz şu an 5 ay 5 günlük :)Ayrıca canım annemede çok teşekkür ederim  beni biran olsun bile yalnız bırakmadı benim ve minik oğlum için 2 gün hastane bahçesinde bekledi şimdide oğluma benden iyi bakıyor hakkın ödenmez anacığım seni çokk seviyorum...

GÖNÜL

doğum hikayemi daha önce o kadar çok anlattım ki..uzun uzun yazmicam...durun bakalım ne kadar özet geçebilecem :P
tuba gibi ben de preeklampsi nedeniyle 35.haftamda doğum yaptım...once normal doğum için suni sancı verdiler..yaklaşık 5 saat sonra bebekte kalp atışı azalınca apar topar sezeryana alındım...epidural anestezi ile nurtopu gibi 2 kg. ağırlığında bi kız çocuk dünyaya getirdim ;) o kız çocuk şu an yaklaşık 7 kg. ve 70 cm boyunda :D
burayı okuyan doğum yapmamışlara şunu söyliim: doğum,sanıldığı kadar zor bir olay değil...evet,acı çekiyorsun ama "Allah kimseye katlanabileceğinden fazla acı vermez"...kucagına bebeğini alınca zaten olay bitmiştir ;)

ilknur

14 Ocak , 2007, 13:19:16 #7 Son düzenlenme: 16 Ocak , 2007, 09:50:39 Emine
MERHABA ilk önce forum cok guzel hayırlı olsun                                                 
ben ıkı doğum yaptım ikiside normal doğumdu.günüm gelmişti ama hıç ağrım yok kontrole gıttım benı muayeneye aldılar doğumun başlamış hemen yukarıya cıkacaksın ben de bır korku anlatamam.çıktım yukarıya bana suni sancı verdiler ağrı gelinceye kadar bekledık suni sancı çok kötü arkadaşlar ağrım gelmeye başladı doğumhaneye götürdülermasaya yatırdılar ve kızım doğunca kucagıma verdıler bütün acıları unuttum çok güzel bir duygu ya  :) annelık anlatılamaz yaşanır :D sadece şunu söyleyeyim arkadaşlar ağrısız gitmeyin hastaneye suni sancı çok kötü.

mumkule

Daha evvel yazdığım doğum hikayemi aynen aktarıyorum arkadaşlarım;

ERKİN'İM, BEBEĞİM, BENİM KÜÇÜK ERKEĞİM
Canım sigara istemiyor?! Dünyanın sonu mu geldi ne? Ayrıca şu göğüslerimdeki şişkinlik de nereden çıktı? Hele şu karnımdaki garip his; bulantı mı yoksa ağrı mı bir türlü karar veremediğim. Yoksa yoksa.....
Bu düşüncelerime iş arkadaşım Demet de katılmış olacak ki, bu kelimeler ağzımdan dökülür dökülmez telefona sarıldı; "Alo, revir değil mi? Bizim için 2 adet gebelik testi getirtebilir misiniz eczaneden?" Ben gülmeye başladım tabi. "gül gül bakalım "dedi Demet ve olanlar oldu. Hamileliğimi şirketin tuvaletinde Demet ile birlikte kutladık. Daha doğrusu o kutladı ben şaşırıp durdum. Demet ikinci testi de yapalım istedi ama ben eve gittiğimde kocamla yapmayı tercih ettim. O da bu heyecanı yaşasın diye. Aradan sadece 10 dakika geçmişti ve ben o heyecanı kocama da yaşatmak istediğimi unutuvermiştim. Kendimi kocamı cepten ararken buldum; "Eren, galiba bir civcivimiz olacak" dedim. Erencim öyle şaşırmıştı ki bir müddet tepki vermedi. Sonra yanındaki arkadaşına "abi ben baba oluyomuşum" dedi :) İkinci telefonum doktorumaydı tabi ki. Bu arada ağzımı birtürlü toparlayamadığımı farkettim. Dudaklarımın inanılmaz bir biçimde kulaklarıma doğru çekilmesini ve o inanılmaz sırıtışı engelleyemiyordum :) İşte o an anladım; benim anneliğim gelmişti.
Doktorum ertesi gün karnımın içindeki fasülyeyi gösterip "işte ufaklık burada!" dedi. Artık kalbi pıt pıt atan bir fasülyem vardı. Kalbi atan fasülye yavaş yavaş büyümeye minik br insan gibi görünmeye başladı. Hatta en heyecanlıdığım an doktorumla teker teker parmaklarını saydığımız andı; "1 2 3 4 5 ohh çok şükür" Parmaklarını sayarken fazladan bir uzantı daha saydık :) Karnımda küçücük bir adam vardı ve iştahla parmağını emiyordu :)
Bu arada ben evde değişiklikler yapmaya başladım. Oğlumuz gelmeden önce herşey tamam olmalıydı. Birgün bir türlü tamamlanamayan bebek odası için ağlamak üzereyken Eren; " Aşkım niye böyle yapıyosun? çocuk bizi denetlemeye mi geliyo?" dedi ve biz düştüğümüz hallere bütün gece güldük.
Doğumumdan bir gün önce uzun bir banyo yaptım. Sanki ertesi gün doğuracağımı biliyormuşum gibi. Banyoların en keyifli kısmı göbeğimi yıkadığım zamanlardı. Elimde olmadan kendimi "bıcı bıcı mı yapıyomuş benim oğlum"derken buluyordum. O da göbeğimin içinde bir o yana bir bu yana dönüp duruyordu. İtiraf etmeliyim ki o anları özlediğim oluyor. Hatta Oğlumu severken "seni yutsam yine karnımın içine girsen" dediğim oluyor.
13 temmuz sabah 05:30 sıralarında ok gibi fırladım yataktan. Doğru tuvalete gittim. Annem de tetikte bekliyormuş meğerse, tuvaletten çıkışım uzayınca kapıya gelip neler olduğunu sordu. Ben şaşkın bir vaziyette acaba bu nişan mıııı yoksa suyum mu geldi diye düşünüyodum 10 dakikadır falan. Annem gayet sakin bir ses tonuyla "hadi kızım doktorunu ara" dedi. Ama kendi odasına yöneldiğinde "bismillah bismillah bismillah" diyordu :) Eren'in şaşkın bakışları eşliğinde doktorumu aradım. O da çantamızı alıp hastaneye gitmemizi söyledi. Allah Allaaahh, bu ne acayip bi işti. Neyse kalktık gittik hastaneye. Doktorum haber vermiş hemen geliyor olduğumuzu. Beni hemen karşılayıp doğumhaneye aldılar. Annem, Eren ve ben sancı odasına birlikte girdik. Saat 07:00 gibi sancılarım kendini bayaaa hissettirmeye başladı. O ana kadar "ben normal doğuracağım." şeklindeki yiğitliğim yerini "EPİDURAAALLL!!" çığlıklarına bırakıverdi. :) Bu arada eşim her anı kameraya alıyordu. Bebeğin kalp atışlarını dinliyorduk bir yandan. İşte bir de o anı hiç unutamıyorum; Sancı geldiğinde dolayısıyla bebek de kendini ittirdiğinde kalp atışları öyle bir hızlanıyordu ki. Minik bebeğimin o gayretini hatırladıkça halen gözlerim doluyor.
Yarım saatte bir arayarak ebe hemşirelerden durumumu öğrenen doktorum da nihayet gelmişti. Epidural de artık etkisini göstermiş olduğundan onu gülümseyerek karşıladım. Epidurali icad eden her kimse, sülalesi ile birlikte cennetlik olmuştur herhalde. Hiçbirşey için böyle dua ettiğimi hatırlamıyorum.
Doktorum üstünü değiştirip yanıma geldi. Annemi dışarı çıkardılar (biraz zor oldu) Şimdi odada ben, doktorum,Eren ve kamerası,2 hemşire bir de karnımdaki oğlum başbaşaydık. Dotorum bana adım adım neler yapmam gerektiğini, hangi adımda kendisinin neler yapacağını teker teker anlattı ve doğum da başladı bu arada.
Veeee saat 11:04. Doktorum sıcacık pespeme bir bebeği pat diye göğsüme atıverdi. Bebeğim kafasını kaldırdı, gözlerini zorlukla açıp gözümüm taaa en derinlerine baktı. Bakışlarıyla şimdiye kadar hiçkimsenin ve hiçbirşeyin ulaşamadığı öyle bir yere dokundu ki.......
Kameradan doğumu seyrederken, bir ara kameranın yerleri çektiğini farkettik. O an; aşkımın, Eren'imin yavrumuzu gördüğünde döktüğü gözyaşlarına denk geliyordu. Bu arada iddiayı da o kazanmıştı. Bebeğimiz benim gibi esmer değil babası gibi sapsarıydı :)
Tavşanımız şimdi 4 aylık oldu. Gıgısı öyle güzel kokuyor ki, burnumu oraya her gömüşümde sarhoş oluyorum başım dönüyor.
Bu arada birçok doktor gibi sezeryan diye tutturmayan ve benim normal doğum kararımı destekleyip beni yüreklendiren canım doktorum Sedat Varol'a da hâlâ bebeğimin resmini götüreceğim yahu... Yarın gideyim bari...

Sedat beyciğime resmi götürdüm arkadaşlarım içiniz rahat olsun  :laughing7:



ÖZLEM

son günüm 7 nisan olmasına rağmen bir türlü sancım gelmiyordu.hergün git nts ye bağlan eve gel.noralim bozulmuştu.birde bunun üzerine dr.um izne çıkmamışmıydı.iyice moralim sıfır olmuştu.hergün hastaneden gelişte sen gene mi geldin daha birşey yok mu diye soranlara iiyce kızıyor, ağlıyordum.10 gün sonrada abimin düğünü var birde bu yüzden stresliydim. beni anlıyorsunuz dur umarrım.
13 nisan tekrar hastaneye gittim.dr. a24 . ünde düğünümüz var hala bi gelişme yoksa sezeryan bari olayım dedim dr. da artık beklemenin manası yok yarın gel ameliyata dedi.hastaneye narkoz tahlili için girdiğimde yatışişlemimde yapılmış.haberim yok.neyse yalvar yakar 1 saatlik izn aldık eve geldim duş falan aldım.kayınvalidemle hastaneye gitmek üzeyken anneme uğradık ben annemi görünce ağlamaktan konuşamıyorum o rada kendimi çok garip hissettim.annemi yanımda istiyordum ama kimseye bişey diyemiyordm.ay hala bile içim bi hoş oldu sulandım.neyse o gece hastane de hep ağladım.sabah annem geldi ve dünyalar benim olmuştu.onu görmek bile bana yetmişti.
tabi ki gerekli hazırlıklar yapıldı.hemşireler beni çağırınca bende bebek eşyalarını alıp ameliyathane ye bi koşuşum var sanki bir an önce kızıma kavuşmak için koşuyordum.annem ve eşim koşarak sarıldı öpüştük.ameliyat hemşirelere de resim kursundan arkadaşım çıktı.sanki onlar bana güç verdi ve nasıl olduğunu bilmeden epidural ile doğum yaptım ve kızımı görmek bana güç verdi.epidural den çok memnunum ilk gören kişi olmaktan kızımı
hemen ayağa kaltım.dr.dan ve hemşirelerimden çok memnun kaldım.herkese teşekkürler

İYİ Kİ VARSIN BİRİCİK KIZIM

ღ°cerenay.♥.

10 Şubat , 2007, 20:08:32 #10 Son düzenlenme: 10 Şubat , 2007, 20:10:59 cerenay
ilk doğum hikayemi yazayım Allah nasipederse yakında ikinciyide yazarım  :D

  38. haftadayım ve artık sık sık gidiyorum kontrole. herseferinde NST ye bağlanıyorum .22 eylül 2003 pazartesi,kontrole gittik ve doktorum bebeğin sıkıntıda olduğunu söyledi.hastane odasına giderken eşimde annemi aramak istedi.ben izin vermedim,"nasılolsa birazdan bizi eve gönderirler ,telaşlandırma şimdi" dedim.ogün doğumun olacağına ihtimal vermiyordum :tongue3: sonra eşim aradı annemi (iyiki beni dinlemedi) ,hemen geldi annem ,kardeşim ve komşumuzun oğlu  :tongue3: ,onlarda biyere gidiyolarmış ,eşim hastanedeyiz deyince hemen geldiler hepbirlikte...
   daha ilk günden  normal doğum istediğimi söylemiştim dr. a ,bu yüzden önce suni sancı verdiler ,tekrar nst ve doğru ameliyathaneye...tabi ben  hala anlamadım sezeryan olacağımı ,normal doğum sanıyorum...eşimide istedim yanımda,izin verdi dr.um ,bi sandalye verdiler,yanıbaşıma oturdu yarim...epidural yapıldı ve kısa zamanda bebeğimi çıkardılar.unutulmaz bir andı,boynuma yatırdılar,yumuşacık ve sıcacıktı...birkaç damla yaşın ardından ,bebeğimi ve eşimi çıkardılar yanımdan...yarım saat sonrada benim işim bitti ve odama götürdüler...hastaneye uykusuz gitmiş olmama rağmen 24 saat daha uyumadım hep bebeğime baktım.bitarafım ağrıyıp diğer tarafa döndüğümde bebeğimide o tarafa getirtiyordum,seyretmek için...

esra(azra)

benim doğumum çok problemli idi o yüzden ikincisini şuan hiç düşünmüyorum. her 3 günde bir su gelişi ve idrar yollarındaki iltahap yüzünden kontrole gidiyordum 34 haftalıktım yoğun bakıma alındım 1 gece sürekli tokoliz(sancı kesici)serum verdiler doğum olmasın diye bebeğe ciğerleri gelişsin diye iki tane iğne yaptılar. ama o gece hastanede damar takan hemşireler yanlış serum verdiler damarlarım patladı eşimi ve ailemi göstermediler temizlikçi ile not yolladım sabaha ölüm dahil herşey benim sorumluluğumdadır deyip çıktım hastaneden. evde hiç kalkmadan 1 hafta yattım annem(Allah razı olsun)hiç yanlız bırakmadı ve kaldırmadı beni 1hafta sonra yani 35 haftalıktım cuma sabahı annem kalk hastaneye kontrole gidelim diye tutturdu eşimde izinliydi kontrole gittik nst ye bağladılar beni sancılarım %100 bulmuştu doktor doğuruyosun dediğinde bayılacaktım yaptıkları kan tahlilinde ise bebek mikrop kapmış olabilir dedi çünkü %5 olması gerekiyordu ama benim %46,5 du hemen beklemeden sezeryana almamız lazım bebek küçük dormal doğumda çok eziyet çeker zaten zamanımızda yok bebek iltihap kapmış olabilir dedi apar topar sezeryana alındım ameliyathaneye gidene kadar kızıma bişi olmaması için dua ettim ağladım. ameliyattan çıkar çıkmaz uyandım 1 saat sonra bebeğimi getirdiler daha koklayamadan nefes darlığı çektiğini anladı hemşire ve yoğun bakıma götürdü bebeğim ölümle pençeleşti sütüm gitmesin diye bana makinalara bağlandığını söylemediler ha geldi ha gelecek diye oyalanırken şüpelendim herkez kantine sigara içmeye gittiğinde bebek odasına kaçtım ve gerçeği öğrendim Allah kimsenin başına vermesin arkadaşlar o anı hala hatırladığımda gözlerim doluyor velhasıl 2 günde beni hastaneden çıkarttılar ama bebeğim orda kaldı hergün 2-4saatleri görüş saati idi gidip görüyordum kameraya çekip evde herkeze izletiyordum hastaneden herkez kucağında bebeişi ile çıkarken ben ellerim bomboş çıktım bu tarif edilemez bi acı. 1 hafta sonra bebeğimi eve getirdik bayram  yeri gibiydi evimiz şimdi 2,5 aylık herşey yolunda ve bizim biricik yaramaz kızımız..

Tebessüm :)

yine duygulandım, esrayeliz'cim Allah yavrunuzu size bağışlasın. şimdi solunumda bir problem yok dimi?miiiis gibikokluyorum prensesi.

esra(azra)

Allaha çok şükür ki hiç bi problemimiz yok solunumumuzla ilgi sağol canım cümlemizinkini..

seyda

EsraYeliz,
gecmis olsun Allah bize bebislerimizin hastaliklarinizi göstermesin.