Düşük' ün Psikolojisi Üzerine

[Balböceği]

Düşük, hamileliğin 20. haftasından önce hamileliğin kendiliğinden sonlanması olarak tanımlanabilir. Klinik araştırmalara göre hamileliklerin ortalama %10 -%25 arası düşükle sonuçlanmaktadır. Düşükten önceki hamilelik donemi ne kadar uzun olursa sonrasında kadın ve erkeğe yaşatacağı strese ve üzüntü de o kadar yoğun olur.

Anne karnında gelişmekte olan bebek yakın cevre tarafından henüz birey olarak görülmediği için düşük meydana geldiğinde bu durumun kadın ve erkekte yaratabileceği travma algılanmayabilir. Oysaki esler tarafından anne karnındaki bebek ilk haftalardan itibaren bile ebeveynlik düşüncesinin heyecanı ile birey olarak görülmeye başlanır ve esler arasında, doğacak bebek ve ailenin geleceği ile ilgili planlar yapılır. Düşük oluştuğunda eşlerin ailenin bir parçasını kaybetmiş gibi hissetmesi ve buna bağlı olarak yoğun üzüntü yasaması oldukça doğal karşılanmalıdır. Özellikle çocuk sahibi olmak için uzun sure tedavi gören eslerde bu duygu daha da yoğun yaşanabilir.

Her ne kadar erkekler de kadınlar kadar bu durumdan etkilenseler bile düşük sonrası ortaya çıkan duygusal problemlerin kadınlarda daha yoğun yaşandığı gözlemlenmiştir. Kadının karnındaki bebeği kaybetmesi acı, öfke, üzüntü suçluluk duygularını beraberinde getirir. Bir kayıp ardından yaşanan acı ve üzüntü, "neden ben" düşüncesi ile ortaya çıkan öfke, annenin düşükten kendisini ve kendi bedenini sorumlu tutması ile meydana gelen suçluluk duygusu, ileride bebek sahibi olmak ile ilgili umutsuzluk duygusu birkaç hafta içinde geçebileceği gibi zamanla travma sonrası strese bozukluğu ya da depresyona sebep olabilir.
Bu dönemde yaşanılan kaybın üzeri örtülüp olmamış gibi davranılması eşler arası ilişkiyi zedeleyebileceği gibi yaşanılan surecin de daha zor atlatılmasına sebep olacaktır. Kadının içinde bulunduğu duygusal durumu eşine, yakın çevresine gerekiyorsa psikolojik destek veren bir uzmana ifade etmesi ileride bu durumdan kaynaklanabilecek psikolojik rahatsızlıkları da engelleyecektir.