oğlum biraz çekingen

Başlatan muhribe, 14 Ocak , 2013, 13:40:07

« önceki - sonraki »

elfo

YOK YOK BİZ KESİN KARDEŞİZ  :ehi: aynı şekilde çocukluğuma dair doğru düzgün bi anım yok. ilkokul 2. sınıfta bi hoca içeri girdi folklor oynamak isteyenler el kaldırsın listeye alacam dedi. folklorun ne demek olduğunu bilmiyordum el kaldıramadım. sonra öğrendim halk oyunuymuş millet aylar sonra yöresel kıyafetlerle oyun oynarken ben derin iç geçiriyordum neden ben de el kaldırmadım diye. zamanında diyebilseydim baba anne ben de folklor oynacam diye gider babam konuşur listeye aldırırdı kendimi ifade edemiyordum ki  :BangHead:

ip atlamaktan saklambaçtan hiç bahsetmeyecem. 4 tane kardeşin ablası olarak çocukluğum oyun oynayan diğer çocukların arkasına takılan kardeşlerimi durdurmakla geçti. annem balkondan seslendirdi eliiifff çocuğumuza iyi bak diye, canım annem o bizim çocuğumuz mu diyemezdim işte  :ehi:
RABBİM! BEN SANA DUA ETMEKLE HİÇ BEDBAHT VE MAHSUN OLMADIM.



muhribe

 :ehi: :ehi: :ehi: :ehi:
Ben annesi ve babası mutlu olsun diye çabalayan bir çocuktum, küçücük aklıma en yüksek puanları sırf onlar mutlu olsun diye alırdım, üniversite sınavında türkiye derecesi yaptım, sadece benimle gurur duysunlar diye  :-ooo kendimden çok feragat ettim. kardeşimse benim zıttımdır mesela, kendisi için yaşar, istemediği şeyi öldürsen yaptıramazsın. çata çat kavga eder annemle, babamla. ama onların gözünde en kıymetli odur  :sad1: ben ne kendime yaranabildim ne anneme şimdiki aklım olsa kendim için yaşardım çocukluğumu ve ilk gençliğimi.. bunlar bana çok iyi ders oldu, çocuğumun seçimleri benim için baş tacı olacak,ona tavsiyeler vereceğim ama dayatmayacağım. seçenekler sunup özgür bırakacağım. kesinlikle ezilmesin, sesi çıksın, karakteri sağlam olsun  :amin:

ยรlคภ๓คz göภlüm

ben de evin büyüğüyüm...çocukluğumda annemin zoruyla kardeşimin derslerini yapardım o da dışarda oynardı... özellikle babamı kaybettikten sonra annemi üzecek  şeyler yapmaktan hep kaçındım, onun istediklerini yapmaya çalıştım kız kardeşim ise canı ne isterse yaptı, annemle  tartışırdı... şimdi de annem o ne yaparsa yapsın fazla tepki vermez ben biraz sınırı aşsam hemen darılır...


muhribe

aynen canım aynen, ben eşimi seçerken bile "aile kriterleri"mi hiç geri plana atamadım, şükür hem aileme layık hem de sevdiğim ve sevildiğim kişiyle evlendim ama böyle olmayabilirdi de. bazen diyorum ya annemler mutlu olsun diye saçma bi evlilik yapsaydım?  :honk: kardeşimse asla böyle bişeyi umursamaz, kendi tercihleri ve mutluluğu hep ön plandadır. ama annem sürekli onu düşünür, onu arar, onun gönlünü yapar. tuhaf ama napalım..