Doğum Hikayeleriniz

Başlatan Emine, 11 Ocak , 2007, 17:04:15

« önceki - sonraki »

βαlκιz

:love3: güηвє güη вüуü∂üηüz ιçιм∂є,güηвє güη вüуüуσяѕυηυz şιм∂ι gözüмüη öηüη∂є  :love3:

miray

selcancım benim dogumumda aynı seninkine benziyo 5 dk da bi sancı gelmesi falan  :y25:
duygulandım baya o an geldi aklıma  :y25:
bende normal yaptım hernekadar zor olsadda finali muhtesem  :y25:

DİLVİN

Alıntı yapılan: ♫♥♪SarıPapatyam♫♥♪ - 01 Haziran , 2010, 22:45:30
selcancım benim dogumumda aynı seninkine benziyo 5 dk da bi sancı gelmesi falan  :y25:
duygulandım baya o an geldi aklıma  :y25:
bende normal yaptım hernekadar zor olsadda finali muhtesem  :y25:


kesinliklee canımm  :opucuk:
***********************************************************************************
İnsanların konuşmayı bilecek kadar akıllı, susmayı bilecek kadar zeki olmamaları ne büyük bir talihsizlik

тнє ρяιη¢є σƒ му нєαят

15/05/2010 cumartesi saat 21:39..
hamileliğim boyunca içime sinen doktoru bulmakta çok zorlanmıştım ve karar veremiyordum.en sonunda 35.haftamın bitmesine 3 gün kala karşı komşum olan jinekolog opr dr ilknur aköz ün kapısını caldım.35.haftaya girdiğim günden beri bir tuhaflıgım vardı bende anlamıyordum böyle belli bir durum degıldi ama içimden bir ses oğlumun daha fazla dayanamayacağını söylüyordu.ilknur hanımla ılk konusmamızdan sonra ertesi günü hastaneye gidip muayne etti beni.suyumun çok az kaldıgını söyledi ve nst de sancım cıkmıştı.yarın muaynanesine gelmemi ayrıntılı olarak bakmayı istedi tabi bu arada bende kan tahlıllerimi yaptırmıstım.ve cumartesi günü o gün sanki hıc bıtmedi ilknur hanımla gorusecegımız saat gelmek bılmedı bendeki kasılmaların haddi hesabı yoktu uyuyamıyordum derken saat geldi muaynaneye anneannem ve teyzemle beraber gittik.malesefki hamılelıgım boyuncada annem yanımda degıldı en cok ona o an ıhtıyacım oldugunu hıssettım.anneannemede belki eve gelemeyebilirim demiştim bekliyordum aslında..derken kontrol sonucu çok acil sezeryan kararını aldı doktorcum.oğlumu son kez ultrasonda gördüm köfte dudakları hokka burnuyla artık gelme zamanını beklıyordu.kontrol cıkısı saat 18:00 di hastaneye 19:30 da gidecektik.apar topar eve gıttık ben eve ugramadan kendimi motive etme amaçlı kuaförde fön bile cektırdım :) evdeki duş faslımız ve bavul işimiz bittikten sonra atlayıp bir taksiye hastanenin yolunu tuttuk.o 10 dk lık yok bana boncuk boncuk terler döktürmeye başlamıştı kimseye belli etmiyordum ama heyecanlıydım korkuyordum bebeğime birşey olmasından ama anneannemler benden daha panik oldugu ıcın onları da ben sakınlestırıyordum.bu arada annemde ucak bıletı bulmuş antalyadan geliyordu.doğum saat 21:30 da olacaktı.hastaneye girerken kapıda benı goren bir grup kadın kafilesi doguma mı dıye berbat bir soru sordular cevabını alıncada hıc bellı olmuyor dedıklerınde o an gırtlaklarına atlamak geldi ıcımden.yatışımızı yaptırdık odamıza geldik ilk 15 dk kimse ugramadı odaya.ama ardından kimse cıkmak bılmedi..hastabakıcı ve elif hemşire beni giydirmeye geldiler ardından nst ye bagladılar o arada butun tansıyon ölçümlerim ve damar yolu acma ıslemlerım bıtmıstı..annem ıstanbula gelmıstı taksıye bınmıstı o arada onuda halledıyordum :)son hamıle fotograflarım cekıldı..doktorum geldıgınde ben hazırdım ameliyathane hazırdı ve son 15 dakikam vardı..işte o zaman güçlü gözde yerini duygusal bir anneye bıraktı.o anda anneannem elimi tutuyordu bırbırımızın gözlerının ıcıne bakarak aglamaya basladık..inanın o aglamak bile o kdr heyecanlı ve onemlı bir duyguydu ki..ve işte hemşirem ve hastabakıcım geldi yatagımın tekerleklerine hızı verip asansöre dogru goturmeye basladılar o sırada anneannem ve teyzemde gelıyordu benı asansöre bindirirlerken espri yapıyordum hayatınızda doguma bu kadar kokoş gelmiş birini daha goremesiniz diye kahkahalarla gidiyordum doguma kendime bile belli edemiyordum korkumu saklıyordum gulucuklerımın arkasına ama bu kalp atışlarımın hızına mani olmuyordu.derken ameliyathane kapısı doktorcumla orda ayrıldık o gıyınmeye bende hazırlanmaya dogru..buz gıbıydı amelıyathane hasta yatagımdan ameliyat masasına aktardılar beni ve bir düzine aparatı takmaya başladılar tansiyon kalp elektrotları..ve artık korkuyordum..benı sakınlestırmek rahatlatmak ıcın ordaki ekip ruzgarı soruyorlardı bana herkes cok guleryuzluydu bende guluyordum.kollarım iki yana acıldıktan sonra artık kendıme mani olamadım ve panik atak krızım tutmaya basladı o esnada doktorcum geldi ve karnıma baticon surmeye basladı en son cok dua ettım oglum ıcın ve panık atagım dedım hadı bakalım uyuyorsun dedıler damardan verdıler narkoz pompası gozume dogru gelırken gıtmişim..o arada dogumu ceksın dıye vıdeoyuda gorevlı arkadasa vermıstım.21:30 da girdigim doguma 21:39 da ruzgarcım cıkmıs bense 22:30 cıvarında cıkmısım.ayıldım..korkuyla panikle acıyla..karnımda belki 100 kıloluk agırlık vardı ama üşüyordum aglıyordum bagırıyordum oglum nerde dıye kafam yerınde degıldı sanki ben ben degıldım gıbıydım..doktorcum benı sakınlestırmeye calıstı erken dogdugu ve benden enfeksıyon oldugu ıcın onda da olabılır suphesıyle küvöze aldıklarını söyledi ve ıste o zaman perişan olmuştum aglamamın sıddetı arttı..amelıyathanenın kapısı acıldı annem,anneannem ve teyzem benı karsıladılar ama onlarada aglıyordum oglumu ıstıyorum dıye..odama cıkarttılar yatagıma yattım deli gibi üşüyordum titriyordum aglıyordum..annemlerde bana birşey olacak korkusuyla beklemişler hep ee herkes kendi evladını düşünüyor :)..doktorcum geldiğinde yanıma hayattaki iki can kardesımde gecenın 11 inde benı zıyarete gelmıslerdı.ılknur hnm benı telkın etmeye calısıyor sakınleştırmek ıcın elınden gelenı yapıyordu ve işte yıkıldıgım an..enfeksıyon olabılır tehlıkesıyle yatırdıkları ogluma antibiyotık tedavısı baslattıklarını ve bu tedavının en az 7 gun surecegını ogrenıyordum..ve işte dunyalar başıma yıkıldı..allaha sukredıyordum oglum ıyıydı yasıyordu ama yanımda kollarımda degıldi..halbukı ne hayallerle gelmıstım butun hastane cıkış setlerimiz bavulumdaydı ama oglum yanımda degıldi..:(..büyük bir üzüntü amelıyat agrımı bıle hıssetmıyordum, ki zaten buyuk olcude agrı cekmedım galıba ya da aklım oglumda oldugu ıcın oyleydı..6 saat gecmeden kalkamayacaktım çok buyuk azımle saat geldı cattı kendımı cok zorladım ama yansıtmadım herseye canımın yanmasına ragmen kalktım hemsırem oturmam gerektıgını soyledı ama oturmadım oglumu gormem gerekıyordu yurumem lazımdı lakin fazla ayakta kalınca başımdan aşağıya kaynar sular dökülür gibi oldu soğuk terler dökerken bayılacagımı anladım ve yardımla yatagıma yattım ama 15 dk snr tekerleklı sandalyede ogluma gıdıyordum ve küvözdeki ilk hali kıpkırmızıydı belli ki zorlanmış dogarken ama dünyanın en güzel en tatlı bebeğiyle tanışmış oldum ilk gördüğümde gözyaşlarıma engel olamıyordum ama ona dokunamamanın koklayamamanın acısı boğazımda düğümlenmişti.çok şükür sağlığı iyiydi herşeyin önünde geliyordu.ben hastaneden 2 gün sonra taburcu oldum ki en acı olayda buydu çünkü canımı hastanede bırakıyordum hemde bensiz geçireceği tam 5 günü vardı :(..zor olsada eve geldim ameliyat ağrılarım daha doğrusu acılarım vardı fakat aklım sadece oğlumdaydı.günde iki kere öğlen 13:00 akşam 20:00 olmak üzere gidiyordum hastaneye oğlumu sadece 2 dakika görebilmek için.derken küvözden çıkarılıp normal açık yatağa alınma zamanı gelmişti bu da demek oluyordu ki emzirme zamanımda geliyor nitekimde ertesi günü ilk defa kucağıma aldım oğlumu o tarifi imkansız muhteşem kokuyu içime çektim o kadar ufaktı ki korkuyordum bir yerine zararım dokunur diye ama oğlum annesine sıkı sıkı sarıldı mememide hemen kavradı çok şükür.akşamları sütsüz kalmasın diye sütümü sağıp götürüyordum aynı zamanda.ve işte büyük gün 7.gün bitti ve 8.gün olduğunda sabah saat 11:20 de hastaneden aradılar taburcu olacak rüzgar bebek yarım saat içinde gelebilir misiniz diye.ben tabiki hemen geliyorum diyerek bir çığlık atışım vardı ki telefonu kapattıktan sonra :) allahıma şükürler olsun bugünleride görüyordum oğluma kavuşuyordum:)..doğuma anakucağıyla gelip çıkıştada boş olarak geri dönmüştüm ama şimdi anakucağını doldurmaya gidiyordum :)tabi bekledim yaklaşık 3 saat kadar oğlumu alabilmek için son doktor muayneleri yapıldı ve beni küvözlerin olduğu yoğun bakıma çağırdılar rüzgarı giydirmek için..hastane çıkış takımları ve 3 battaniye ile gelmiştim mis gibi yapıp oğlumu boş olan anakucağını doldurdum:)
zor bir zamandı,sabır gerekiyordu,ama sonunda en büyük mutluluk vardı..eve geldiğimzde 2200gr olan oğlum şimdi 3200gr civarında çok şükür allaha..sadece uzayan sarılığımız var o da düşüşe geçmiş durumda..
artık hayatımın sonuna kadar benim olan varlığa oğluma rüzgarıma kavuştum..hayatımdaki en doğru kararım oğlum..benim minik sevgilim annesinin hayatının anlamı iyi ki geldin sefalar getirdin anne hep yanında artık sevgilim..darısı tüm anne adaylarının ve anne olmak isteyenlerin başına.. :amin: :amin: :nazar: :nazar:

SEHER YILDIZI

CANIM ALLAH BEBEGINLE MUTLU BI OBUR GEECIRMEYI NASIP ETSIN GOZLERIM DOLDU

♥ღ♥ JADE ♥ღ♥

gözdecim rabbim saglıkla sıhatle bebişini buyutmesi nasip etsinn  :amin: :amin:
allah isteyen herkese nasip etsin insallah  :amin:
ALLAH IM BANA VERMİŞ OLDUGUN EMANETlerini BANA BAGISLA YA RABBİM

тнє ρяιη¢є σƒ му нєαят

Alıntı yapılan: SEHER YILDIZI - 17 Haziran , 2010, 00:01:21
CANIM ALLAH BEBEGINLE MUTLU BI OBUR GEECIRMEYI NASIP ETSIN GOZLERIM DOLDU

Cok tesekkur ederım canım benım..allah o kadar buyuk ki yasanılanlar unutuluyor gerıye hatıra kalıyor..hem zaten cekılen dogum acıları unutulmasa tekrar hamıle kalabılır mı bayanlar,rabbım dagına gore kar yagdırıyor.cok sukur...hepımızın guzel gunler gormesı dılegıyle...

тнє ρяιη¢є σƒ му нєαят

Alıntı yapılan: '''''''sibel'''''' - 17 Haziran , 2010, 00:13:21
gözdecim rabbim saglıkla sıhatle bebişini buyutmesi nasip etsinn  :amin: :amin:
allah isteyen herkese nasip etsin insallah  :amin:


Sıbelım eksık olma arkadasım..sende hayırlısıyla yavrunu kucagına al,bu muhtesemlıgı yaşa sonsuza kdr...

DİLVİN

aynen gözdecimm  :icon_thumright:

ilk doğum yaptığım zamannn

bıdaha asla dıyordum

ama şimdi biraz büyüsün bitane daha istiyorum   :occasion5:
***********************************************************************************
İnsanların konuşmayı bilecek kadar akıllı, susmayı bilecek kadar zeki olmamaları ne büyük bir talihsizlik

тнє ρяιη¢є σƒ му нєαят

dımı amaaa :) canparçası onlar..bu kadar aşık olabılecegımı tahmın edemezdım..uyurken bıle ozluyorum keratayı:) tatlım bişi sorucam sana,ben anne sutu verıyorum gazı ıcınde rezeneye basladım.sankı sut yetmıyormuş gıbıme gelıyor mama takvıye yapmak ıstıyorum ama gunde kac kere ne kdr aralıklarla yapsam ona karar veremedım cesaret edıpte veremedım hıc:(..bi fıkrın varsa paylaşır mısın?

мiŁenα.

merhaba canım ...

sakın doktora gıtmeden mama verme.yani kilo alımı iyi ise sakın mama verme!
Bende ilki olsun ikinci uzak diyordum 3-4 yaşa arasındayken 1 tane daha yapıcam yakın olsun yaş araları ;)


:love9: :love7: :love9:


тнє ρяιη¢є σƒ му нєαят

canıkom ruzgar 35.haftası bıterken dogdu 2540 hastaneden cıkarken 2200 dü :(..22 mayısta hastaneden cıktı 1.5 hafta once 2900 dü..kılo alıyor ama n bılıyım doymuyor gıbıme gelıyor ufak dogdugu ıcın..dun sagıp verdım sutumu ne kdr varmıs dıye 70-80-90cl ıcıyor..pzt gunu dr muza gıdıces bklım n dıcek..çok tşk ederım cevap verdıgın ıcın..cagları öp yerıme :)  :opucuk:

тнє ρяιη¢є σƒ му нєαят

caganı öp yanıııı kucumda ruzgar varken bu kdr yazabılıyorum :) :ehi:

masalım2010

bende 30 haftalıkken doğum yaptım bende preeklemsi çıktı 1 ay hastanede yattım ve o kadar kötü bir dürümdaydım ki altım bezlenyordu bacaklarımın ağrısından ayağa kalkamıyordum tansiyonum 16 17 den aşağı inmiyordu ve 1 hafta yoğun bakımda yattım ağzımda sürekli oksijen maskesi serumlar 5 dakikada bir kolumda şişip duran tansiyon aleti ve nstye bağlıydım artık en sonunda kızımın kalp atışları yavaşlamış akşam 12 den sonra hiçbirşey yeme dediler ertesi gün sezeryanla ameliyata alındım ama tamamen uyumadım bebeğim ilk çıktığında hıçkırır gibi bir ses çıktı ve ağlamadı ama çok korkuyordum ona birşey oldu diye onu hemen küveze koyup götürmüşler hiç görmedim sadece ağlayışını duydum zaten doğmdan sonra 1 gün yoğun bakımda yattım gene ancak 3. gün toplanıp kızımın yanına gittim kuvezde yatıyordu ve küçücüktü görünce çok korktum ben buna bakamam bu çok küçük diye 1.190 kiloya düşmüştü doğduğunda 1.360 grdı 1 hafta sürekli yanına gittim  1 hafat sonra taburcu oldum ama eve gittiğimde çok ağladım çünkü kızım orada hastanede kalmıştı herşeyi hazırdı ama elim bomboş eve gelmiştim bebeğimi hiç kucağıma bilealmamıştım çok kötü oldum çok ağladım ama şimdi kızım 5 aylık allaha şükür hiç bir problemi yok kocaman abla oldu şimdi

<a href="http://lilypie.com/">; <img src = "http://lpmf.lilypie.com/ipJMp3.png"; width = "400" height = "80" border = "0" alt = "Lilypie Prematüre Bebek Şeritler" /> </ a>

..BahaR●●

09 Temmuz , 2010, 17:22:44 #119 Son düzenlenme: 09 Temmuz , 2010, 17:24:20 ..вeвıѕн●●
BUDA BENİM HİKAYEM

   34.Haftamın içerisindeydim artık doğurmak için sabırsızlanmaya başlamıştım bile sabahları ayaklarımın üzerine basamayacak kadar ağırlaştırmıştı beni minik yavrularım geceleri ayak yanmalarımdan ve kasık ağrılarından uykularım yarımlaşmış ve iyice zorlaşmıştı 12 mayıs gecesi sabaha kadar sancıdan uyumadım sabah uyandığım gibi annemi aradım ve eşim bizi hemen doktorumuza getirdi doktor nst sonucuna bakarak sancılarımın başladığını söyledi ama vakti uzatmak istediğini geceleyin orda kalmamız gerektiğini söyledi 2cm acıklık vardı korkudan olsa gerek sancılarımın kaybolduğunu farkettim hemşireyede söyledim benim sancım falan kalmadı eve gidiyim ben dedim, nst öyle demiyor dedi  :k06: o gece annemle beraber hastanede serum kolumda yattık her tarafım bigecede balon gibi şişti bebeklerimin ciğerleri gelişsin diye hem öğlen vurulmuştu iğne hemde sabah 4 te sancılarım iğne sonrasında sıklaşmaya ve ara ara vurmaya başladı nst ye tekrar çıktım ve artık sezeryan için hazırlanmam gerektiğini hemşire söyledi dahada bi heycan oldum odama girdiğim gibi kayınvalidemi aradım eşime doğum olcağını söylemeden cantalarımı arabaya koyun dedim çünkü eşim benden daha heycanlı gelirken kaza falan yapar diye korkuyordum.
   Hemşire geldi lila kıyafetleri giydirdi lavmanı yaptı ve artık beklemem gerektiğini söyledi eşim geldi karşısında beni görünce öyle şaşırdı  ;D ben odanın içinde koca göbekle bi yukarı aşağı gidip geliyorum saat 9.30 doktorum ciğer iğnelerinin tesiri için beni 16.00 da ameliyata alcağını söyledi doğum olcağını duyan yakınlarım odayı tıkabas doldurdu  odam çicek bahcesine dönmüştü ben iyice sıkılmaya başladım ve hemşireler geldi herkesi odadan çıkartıp beni almak için sandaliyeme oturtular eşim beni anlımdan öptü ortalıktan kayboldu sanırım  :y25: veee saat 15.45 ameliyat kapısının önündeydim annemdende bir öpücük alarak soğuk ameliyathaneye girdim sezeryan için hazırlamaya başladılar beni gülmeler şakalaşmalar derken uyumuşum gözlerimi aralamaya çalışırken nefesim boğazımda tıkanıyor ve kıpırdayamıyorum ve köpürdüğümü hissediyorum ve sürekli bana bahar diye sesleniyorlar oksijen taktıklarında kendime geldim ve beni hemen yoğun bakıma aldılar kapıda annemi gördüm annem bahar bebeklerin çok tatlı diyordu eşimde kapıdaydı hayal gibiydi herşey heryerim ağrıyordu eşim zorla izin alarak yanıma geldi dudaklarımdan öperek bebeklerimiz çok tatlı aşkım dedi görmek için sabırsızlanıyordum iyicene kendime gelince annemi istedim ve annem çantamı getirmiş annem üzerimi giydirdi kırmızı tacımı taktı kırmızı rujumuda sürdü sandaliyeme oturdum ve odamın kapısından içeri girdim yatağıma yattım dünya tatlısı yavrularım geldi okadar şirin o kadar tatlıydılarki bakmaya kıyamadım hemen yataklarına yatırdım saat 16.00da 34+4 günlük doğdular...
       Gece saat 01.30 ve benim yürümem gerekiyordu bi kolumda annem bi kolumda eşim koridorda yürümek için ayağa kalktım ne kalkış ama nefesimi toplıyamıyorum nefesim aşağı aşağı çekiliyor söylüyorum anlatamıyorum yere bakma diyorlar ve tam bebek odasının önünde karşıya bakıyordumki
etraf dönmeye başladı ve ben gözlerimi araladığımda doktorlar hemşireler başımda gözlerimin siyahlar kaymış hırıldamaya başlamışım annem ölüyorum sanmış hastaneyi ayağa kaldırmış baharım ölme diye başımda yazarken bile gözlerim doluyor...
ve biz 15mayıs saat 23.00da hastaneden taburcu olduk ...

   4kişilik bir aile olmuştuk oğlumun durumunu hiç beğenmiyorduk 3kere elimizde morarma yaşadı önce Rabbim ve sonra annem sayesinde hayata tutundu yavrum.Görümcem ve kaynanam sayesinde lohusalığım berbat geciyordu 1 hafta üzerine bebeklerim doktora kontrole gitti sarılık olmuşlar doktor onları 10 gün aldı ve ben çok zor günler geçiyordum onlarsız çok ağlıyordum her akşam görmeye gidiyorduk kimi zaman uyurken rastlıyorduk cam arkasından kimi zaman kıpırdadıklarını ama onlara dokunamıyorduk uzaktan izliyorduk ve 10 günün sonunda onlara kavuştuk doğduklarında kızım 2.300gr oğlum 2.450 sarılık olduklarında 2kg inmişlerdi
onlara kavuştum gün çok mutlu olduğumuz gündü her ikiside kilo almışlardı aradan 10 gün geçti kızım ateşlendi tekrar yoğun bakımda yattı 10 gün hastaneden aldığımda kızım kocaman olmuştu inanamadım ve şimdi her ikiside çok sağlıklı,çok tatlı ve çok yaramazlar
Rabbim herkese evlat sevgisini yaşatsın çok zor günlerdi ama yaşamayada değerdi.......





n